Niezwykła miłość recenzja

Poznajesz faceta idealnego, super się dogadujecie, czujesz że iskrzy!
A po chwili się dowiadujesz, że on ma narzeczoną... A do tego poważnie chorą!
Nie możesz wyrzucić go ze swojej głowy, on też ciągle szuka kontaktu, narzeka że tamtej już nie kocha, ale wciąż z nią jest ze względu na chorobę i tak zapętlacie się wszyscy w swoich uczuciach.
Jak byście się zachowały? Trudna sprawa, ale bardzo życiowa! I ten odwieczny problem, czy powinniśmy podążać za głosem serca i rzucić się wymarzonemu mężczyźnie w ramiona, czy raczej posłuchać rozumu, który zapala czerwoną lampkę z hasłem "ON JEST ZAJĘTY!".
Myślę, że cokolwiek w takiej sytuacji wybierzecie, zawsze pojawią się jakieś rozterki i wątpliwości.

Muszę przyznać, że autorka trafiła w moje serce. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, a fabuła momentami rozczula, momentami zaskakuje, a momentami złości - dla mnie to znaczy, że autorka dobrze wykonała swoją pracę.

Krystyna Mirek porusza też w swojej powieści problem, który dotyka ogromnej ilości ludzi! - toksyczne związki.
Sama żyłam 6 LAT (sic!) w takim związku, z którego podobnie jak książkowy Bartosz nie umiałam się uwolnić. Tacy ludzie potrafią knuć intrygi i manipulować do tego stopnia, że czujemy się winni nawet za to, że w ich obecności oddychamy, a co dopiero kiedy wpadniecie na to, żeby odejść...

Ta powieść też dała mi pewne wskazówki - na przykład jak nie wychowywać dzieci 😂 Angelika była do tego stopnia zepsuta przez rodziców i dziadków, że sama nie radziła sobie ze swoimi emocjami w dorosłym życiu. Przekrój bohaterów "Niezwykłej miłości" to ludzie jakich spotykany na codzień. Urzekło mnie to.

Z pozytywnych postaci - czuję że Daria to moja siostra bliźniaczka (nawet podobno miałam mieć tak na imię). To super uczucie, odnaleźć w książce kogoś kto jest do Ciebie tak podobny! Nawet szczegóły takie jak "nie wycierasz się dokładnie po prysznicu" - no jakbym czytała o sobie 😀

To ważna książka! Polecam.
A Wy pobieglibyście za głosem serca czy twardo stąpając po ziemii, posłuchalibyście głosu rozumu?