Niezwykła miłość recenzja

Hania leczy złamane serce. Straciła już wiarę w miłość i szczęśliwe zakończenia. Jej siostra próbuje nakłonić ją do wyjścia z domu i spotykania się z ludźmi, ale Hania nie ma na to najmniejszej ochoty, już sama praca jest dla niej wyzwaniem.
Kiedy w końcu ulega namowom siostry, podczas jednej z imprez poznaje Bartosza. Od pierwszych chwil jest między nimi chemia, a oni czują jak tworzy się jakaś nić porozumienia. Rozumieją się bez słów i czują, że znacznie więcej ich łączy niż dzieli. Od tej pory ich dusze lgną do siebie niczym dwa magnesy, ale to nie ma prawa się udać. Bartosz ma narzeczoną. Jest to skomplikowana sprawa, ponieważ jest bardzo chora, a on jest honorowym i uczciwym facetem. Planowali ślub od dawna, ale choroba pokrzyżowała plany już wielokrotnie. Wydaje się, że ten ślub się odbędzie bo przecież miłość to coś więcej niż tylko wzloty i przyjemne chwile.
Jednak od jakiegoś czasu w związku Bartosza nie dzieje się najlepiej, a on czuje, że ten ślub stoi pod wielkim znakiem zapytania.
Hania wie, że w takiej sytuacji wszystko jest przesądzone, a ona musi podjąć bardzo trudną decyzję, chociaż serce się buntuje. Jednak wie, że postąpiła słusznie. Tylko, że los tak łatwo nie odpuszcza i nie pozwoli na zamknięcie tej sprawy tak definitywnie, bez większej liczby ofiar.
Wszystko jest niby banalne i proste, ale nikt nie podejrzewał, że ta historia ma drugie dno. Kiedy zaczną się odkrywać kolejne karty, a wszyscy łącznie z Bartoszem na czele odkryją prawdę będą tym zaskoczeni. Miłość może pojawić się wszędzie, a najczęściej właśnie tam, gdzie przestano jej szukać. Pełna intryg i zwrotów akcji opowieść o miłości, która pojawia się tam, gdzie nikt się jej nie spodziewał. Krystyna Mirek potrafi zaczarować rzeczywistość, chociaż jej książki są prawdziwe, a bohaterowie życiowi i mocno stąpający po ziemi to zawsze znajdzie się miejsce na odrobinę magii i porywającej miłości. Nie zawsze możemy zaplanować swoje życie, zdarzają się przeszkody, które musimy pokonać, ale gdyby nie one, nigdy nie dotarlibyśmy do miejsca, w którym naprawdę chcemy być.