Sekrety różanego ogrodu recenzja

"Przy wspaniale przybranym stole rozsadzono gości tak zręcznie, że każdy miał obok siebie interesującego sąsiada. Solenizantka zajmowała miejsce Pani domu."

"Sekrety różanego ogrodu" to trzeci tom monumentalnej serii "Kochankowie Burzy" Elżbiety Gizeli Erban, w której dochodzi do wyjaśnienia kilku wątków zawiązanych w poprzednich częściach. Dużo się dzieje w tej książce. Po dramatycznych wydarzeniach mających miejsce na dworze w Makowie, Nina zmuszona jest opuścić dotychczasowe lokum. Wraz z ukochaną nianią udaje się do Warszawy, gdzie próbuje zapomnieć o tym co się wydarzyło oraz o uczuciach, które żywiło jej młodzieńcze serce.

"Z goryczą pomyślała, że już nie była jaśnie wielmożną panną z pałacu, tylko zwykłą dziewczyną (...)"

Warszawa, choć tętniąca życiem, nie wywołała w Ninie pozytywnego wrażenia. Być może winę ponosiło serce bohaterki, które wciąż nie potrafiło dać jej spokoju lub też udzielało się jej napięcie związane z życiem politycznym w mieście. Tutaj, zdecydowanie bardziej niż na prowincji, można było odczuć niespokojne nastroje konspiracji, która na każdym kroku szukała okazji do manifestowania swojego niezadowolenia z obecnej sytuacji. Na salonach szeptano po kątach, a w powietrzu czuć było nieuchronnie zbliżające się zagrożenie.

"Czasem zdarza się, że człowiek podąża za błędnym ognikiem, wyobrażając sobie, że światło oznacza ciepło i domowe zacisze, a idąc w ślad za nim, tonie w bagnie."

Przyznam, że lektura "Sekretów różanego ogrodu" spełniła moje oczekiwania. Pozwoliła mi na obcowanie z pięknym językiem idealnie oddającym charakter tej serii. Świat, który przedstawia nam autorka nie byłby tak wyrazisty, gdyby opisany był innymi słowami. Tutaj wszystko zdaje się do siebie pasować: życie dworskie i ukazane obyczaje wyższych sfer niezaprzeczalnie współgrają z wysublimowanym językiem, który wręcz pięści zmysły. Wystawne, mimo żałoby narodowej stroje, liczne spotkania towarzyskie i rauty, wszystko to w obrazowy sposób charakteryzuje nam społeczeństwo XIX wieku.

"Czasami zastanawiam się, jaka ty naprawdę jesteś. Niekiedy zachowujesz się dziecinnie, a innym razem sprawiasz wrażenie dojrzałej kobiety."

Choć Nina nigdy nie należała do przykładnych kobiet, które można by stawiać za wzór w towarzystwie, to dopiero w tej części daje się poznać od tej najgorszej strony. W imię miłości decyduje się na krok, który potem nie daje jej spokoju, wywołuje wyrzuty sumienia i lęk o konsekwencje swojego czynu. Tak naprawdę to Nina jest bardzo niejednorodną postacią. Z jednej strony jest niewinna i zachowuje się jak podlotek, zaś z drugiej, targają nią namiętności, którą ją samą przyprawiają o drżenie serca. Zupełnie niczym wilk w owczej skórze.

"Pani Fortuna szykuje mi oszałamiającą karierę (...) Ale starożytni Grecy powiadali, że bogowie są zazdrośni o ludzkie szczęście."

Choć życie Niny zdaje się powoli stabilizować, to wydarzenia ujęte na kartach tej powieści zdradzają, że czeka nas jeszcze wiele niespodzianek, które mogą zmienić bieg wydarzeń. Zresztą, sama historia zaczyna być w tym momencie coraz bardziej niespokojna.
Czy Nina odnajdzie upragnione szczęście?
Czy ukochane miejsce na ziemi bohaterki - Maków, oprze się dziejowej zawierusze? A może czeka go zdecydowanie mniej przyjemny los?
Przyznam, że z niecierpliwością wyglądam kolejnych tomów tej serii, która stanowi prawdziwą ucztę czytelniczą dla każdego bibliofila.

Moja ocena 9/10.