Secesja w Poznaniu recenzja

Secesja - kierunek w architekturze, który rozwijał się w latach 1890-1925. Rozkwit tego kierunku trwał od około 1905. Secesja stanowiła próbę utworzenia nowego stylu bez nawiązań do historii,a jedynie na podstawie motywacji estetycznej i natchnienia twórcy.

Secesję cechowała forma stosunkowo abstrakcyjna, lecz jednocześnie o bogatej ornamentyce. Ornament secesyjny miał podkreślać konstrukcję i tektonikę budynku, a także stanowił symboliczne przedstawienie jego funkcji. Wśród ornamentyki secesyjnej można odnaleźć stylizowane formy roślinne, postacie i maski. Formy przypominają niekiedy draperie lub skórę, reliefy wypełniają czasem całą powierzchnię ścian zewnętrznych. Elewacje posiadają ciągłą i płynnie przechodzącą powierzchnię, zauważalne jest zamiłowanie do miękkich i krzywych linii i wyobleń. Ornament obejmuje również detale wykończenia budynku, takie jak klamki czy balustrady schodów.

O secesji w Poznaniu traktuje właśnie recenzowany dziś przeze mnie album autorstwa Jana Skuratowicza, Magdaleny Adamczewskiej i Piotra Walichnowskiego.
Ten przepięknie wydany, z dbałością o detale, w twardej oprawie album nie tylko przybliża nam historię Poznania, historię secesyjnej architektury poznańskiej, ale także zwraca naszą uwagę na tak zachwycające zabytki jak te w Poznaniu i daje smutny dowód na to, że o owe zabytki w naszym kraju nikt należycie nie dba, a przecież są to skarby kultury, perły historii, nasze bogactwo narodowe, a mało które budynki są reustarowane, a jeśli już to czynione jest to bez większej dbałości o to by zachować oryginalne piękno zabytku. Autorzy albumu kilkakrotnie zwracają uwagę czytelnika na ten fakt i myślę, że to dobrze z ich strony, że mówią o takich zaniedbaniach wprost i głośno, bo o bogactwo kulturowe ojczyzny należy dbać, i tyle.

Album podzielony jest na trzy części, w pierwszej odnajdziemy nazwiska architektów, ich krótkie noty biograficzne, a także przepiękne zdjęcia ich prac. Każdy architekt omawiany jest oddzielnie, dzięki czemu możemy podziwiać szkołę każdego z nich osobno i dostrzegać te detale, niuanse prac, na które zwraca uwagę autor, a z których znany był ten czy inny architekt. Druga część poświęcona jest sztukatorom i ich pracom, tu także każdy sztukater omawiany jest osobno, co pozwala na dokładne poznanie jego stylu, przyjrzenie się jego pracy, zachwycającym zdobieniom, ornamentom, detalom. Ostatnia część albumu to detale i wnętrza, w której odnajdziemy przepiękne zdjęcia sieni i klatek schodowych kamienic, will poznańskich, a także zdobnictwo, gdzie możemy podziwiać wspaniałe zdobienia drzwi wejściowych, poręczy schodów, krat ogrodzenia, sufitów, ścian, czy witraże w oknach.

"Secesja w Poznaniu" to wspaniale wydany album poświęcony poznańskim zabytkom secesyjnym, który pozwala zachwycać się pracami architektów, takich jak Hermann Böhmer i Paul Preul, Oskar Hoffmann, Ryszard Mendelski, Paul Pitt, sztukatorów, takich jak Max Biagini, Edmund Kunze, Jan Raczyborski, Artur Wagner czy inni, którzy tworzyli w Poznaniu na przełomie XIX i XX wieku. Miłośnicy architektury, secesji i Poznania, ale także ci, którym los zabytków nie jest obojętny i pragną by ich ochrona była jak na najwyższym poziomie w naszym kraju, będą zachwyceni tym albumem. Ja jestem oczarowana i po jego lekturze baczniej przyglądam się budynkom w moim rodzinnym mieście, bo czasem może się okazać, że pod nosem mamy takie wspaniałości, które można podziwiać i się nimi zachwycać, a także zapragnęłam kiedyś w przyszłości odwiedzić Poznań by móc osobiście zobaczyć te wspaniałe kamienice, wille i te zachwycające i zapierające dech w piersiach zdobienia, ornamenty i sztukaterie, jest na co popatrzeć. Polecam z całego serca lekturę tego albumu, a fakt, że jest to już trzecie wydanie tej publikacji i nadal jest to hit wydawniczy, który zachwyca czytelników, musi o czymś świadczyć, prawda? Polecam z całego serca !

Za egzemplarz do recenzji dziękuję wydawnictwu Zysk i S-ka.