Schody do lata recenzja

Melania staje się ofiarą we własnym domu, ale wciąż tłumaczy ona swojego faceta i z nikim nie porusza tematu swoich problemów. Mężczyzna znęca się nad nią psychicznie, a jedyną ucieczką okazuje się wyjazd do Przystani śpiących wiatrów. Tam Melania w otoczeniu rodziny może naprawdę być sobą.

Partner Melanii na każdym kroku szuka okazji, aby dopiec dziewczynie. Staje się to wręcz jego rytuałem. Dziewczyna nie do końca rozumie, że to jest złe, ale na szczęście inni widzą z boku o wiele więcej i z pomocą przychodzi jej przyjaciółka. W porozumieniu z rodzeństwem Meli i właścicielem Przystani śpiących wiatrów ściągają dziewczynę do dworku, by odciąć ją od jej faceta. Na miejscu Melania zostaje poproszona o spisanie historii mieszkańców dworku i tym sposobem poznaje opowieści kobiet, które tak samo, jak ona musiały walczyć ze swoimi demonami.

"Schody do lata" to nie tylko opowieść Melanii, ale także dawnych mieszkanek Przystani śpiących wiatrów. Życie i problemy Melanii będą mieszać się w tej książce z historiami innych bohaterek, które żyjąc w dawnych czasach, też musiały mierzyć się z wieloma trudnymi sytuacjami. Historie te są ciekawe, na chwilę przenoszą czytelnika do zupełnie innego świata, a tym samym dają głównej bohaterce wiele do myślenia. Melania jest dość skromną i zamkniętą osobą, nawet z rodzeństwem nie dzieli się swoimi problemami, bo nie do końca je widzi. Dopiero historie innych, podobnych do niej kobiet, dają jej prawdziwy obraz jej życia.

Teraźniejszość i przeszłość mieszają się, a punktem centralnym staje się wiekowy dworek. Kontynuacja sagi jest równie dobra i intrygująca co pierwszy tom. Autorka nie zwalnia tempa i wciąż wzbudza zainteresowanie Przystanią śpiących wiatrów. Historia jest bardzo realistyczna, pomimo duchów grasujących we dworku, jest spójna, łączy się z pierwszym tonem, jest pełna niespodzianek i mimo nieprzyjemnej historii Melanii, zakończenie będziecie satysfakcjonujące dla czytelnika. Książkę przeczytałam w mgnieniu oka, a historie dawnych mieszkanek dworku zainteresowały mnie najbardziej, przy czym opowieść Meli na tym nie straciła. Bardzo dobra lektura.