Samotny dom recenzja

Hercules Poirot postanawia przejść na emeryturę. Ma zamiar korzystać z rozkoszy życia, porzucić dotychczasową pracę detektywa. Wybiera się ze swoim przyjacielem Hastingsem do St. Loo, uzdrowiskowej miejscowości na południu Anglii. Zdaniem przyjaciela nie ma bardziej atrakcyjnej miejscowości w całej Anglii.

Nie jest mu jednak dany odpoczynek. Drugiego dnia pobytu poznaje Nick Buckley, młodą dziewczynę mieszkającą w samotnym domu. Wokół niej dzieją się dziwne rzeczy. Rzekomo trzy razy uniknęła śmierci. Pech? Czy ktoś celowo chce pozbawić ją życia? Czy Herkules zapobiegnie tragedii?

W tej książce po raz pierwszy Christie serwuje nam misterną intrygę, której rozwiązanie wydaje się wprost nieprawdopodobne. Każdy z przyjaciół Buckley wydaje się być podejrzany. Należy pamiętać, że w świecie Christie nic nie jest niemożliwe i nie wszystko jest takie, jak na początku. Ciężko wytypować mordercę i to jest właśnie urok jej książek.

Plusem książki jest pierwszoosobowa narracja. Wydarzenie obserwujemy z perspektywy Hastingsa, który nie jest bezkrytyczny wobec Piorota. Jego spostrzeżenia są nieocenione i miejscami zabawne.

Powieść czyta się szybko dzięki intrygującej zagadce. Nie brakuje tu nagłych zwrotów akcji, a Christie potrafi bawić się z czytelnikiem. Kolejny kryminał Agathy godny polecenia.