Samotność twórcy. Klątwa recenzja

RECENZJA

"Myślałem, że najgorszą rzeczą w życiu jest samotność. Nie, nie jest. Zamiast tego odkryłem, że najgorsze w życiu jest skończyć z ludźmi, którzy sprawiają, że czujesz się naprawdę samotny." (Robin Williams)

Dzień dobry Kochani. W ten pochmurny deszczowy poranek przychodzę do Was z recenzją książki Marty Grzebuły "Samotność twórcy. Klątwa" To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki ale jakże pouczające i owocne w przemyślenia.

Książka opowiada o losach młodego pisarza, który badając historię swojego pradziadka zaczyna powoli i stopniowo poznawać siebie i akceptować swoją inność. Poznaje jego mroczne i skrywane tajemnice. Jest on niezwykle wrażliwym człowiekiem. Kiedy zaczyna pisać to świat przestaje dla niego istnieć. Przez niezwykły dar pisania i tworzenia, przez zazdrosnych ludzi zostaje postrzegany jako "grafoman" i "nieudacznik"

To historia, która dogłębnie wnika w serce i dusze człowieka. Ukazuje życie samotnika i pustelnika. Człowieka, który ucieka od cywilizacji, mściwych i zawistnych ludzi, tylko po to aby zaznać spokoju i poznać siebie. To historia o zagubionym człowieku, który szuka swojego miejsca na ziemi. O człowieku, który poszukuje swojego prawdziwego ja. O stawianiu czoła przeciwnościom losu. O długiej i samotnej drodze akceptacji siebie i poznawaniu siebie.

Autorka poprzez opowieść o młodym pisarzu przekazuje nam pewną wiadomość. A mianowicie to co powinne być dla nas w życiu na prawdę ważne. Nie powinniśmy być wobec siebie aż tacy surowi. Powinniśmy zaakceptować siebie takimi jacy jesteśmy. Nie zmieniajmy się tylko dlatego, że społeczeństwo tego od nas oczekuje a ta nasza inność im przeszkadza. Każdy z nas jest wyjątkowy. Każdy z nas jest cudem. To my sami jesteśmy dla siebie najsurowszymi krytykami a nasza inność nie powinna nikomu przeszkadzać. W pewnym sensie twórcą z powieści jesteśmy my sami, bo tworzymy i kreujemy nasze życie. Najgorsze jest to, że ta budowa własnego ja nie zmierza kierunku, w którym iść powinna. Nie żyjemy dla siebie tylko dla innych. Zmieniamy się tylko po to aby przypodobać się innym. Niestety nie tędy droga. Nie powinien poróżniać nas kolor skóry, charakter czy orientacja seksualna. Każdy z nas jest wyjątkową istotą i każdy wprowadza coś innego w swoje życie. Nie zmieniajmy się na siłę. Zostańmy takimi jacy jesteśmy. Akceptujmy i szanujmy siebie wzajemnie.

Dla mnie była to bardzo wartościowa książka. Zostanie w mojej pamięci na długo. Myślę, że każdy z nas powinien ją przeczytać i zastanowić się nad swoim życiem.

Moja ocena 9/10