Głód recenzja

„ Człowiek był istotą rozumną i posiadał duszę, ale głód odebrał im i jedno i drugie. A przede wszystkim pozbawił ich godności.” (str.246)

Jest to pierwsza część sagi wołyńskiej smutna i przygnębiająca odzwierciedlająca sytuację w Ukrainie w latach trzydziestych. Akcja rozpoczyna się w 1932 roku w małej ukraińskiej wiosce. Na Ukrainie już od dwóch lat panował dojmujący głód. Kolektywizacja i narzucone przez górę kontyngenty wykańczały całe rodziny. Głód zmieniał ludzi w potwory. Robili rzeczy, których nigdy by nie robili w czasie dobrobytu. Takie słowa jak honor, człowieczeństwo, współczucie przestały istnieć.

„ Teraz jesteśmy jedynie zwierzętami, których chęć przetrwania jest silniejsza niż cokolwiek innego.” (str.89)

Głodni ludzie byli zdolni do wielu szalonych i nieobliczalnych czynów. Dochodziło nawet do aktów kanibalizmu.

„ Głód zabija wszystko, uczucia, zasady, życzliwość i dobroć.” (str.57)

Bieda na wsi była tak wielka, że jej mieszkańcy w poszukiwaniu pracy udawali się do Charkowa. A że ich liczba rosła w zastraszającym tempie i tu z czasem zaczynało brakować jedzenia. Wprowadzono paszporty dla mieszkańców miasta, a przyjezdnych wywożono. Ceremonie pogrzebowe były zakazane. Zimą trupy wywożono do lasu, a wiosna chowano w bezimiennym grobie.

W małej wiosce mieszkała rodzina bohatera Wissariona, która walczyła o przetrwanie. Ojciec rodu nie zgodził się na pracę w kołchozach przez co byli w gorszej sytuacji od tych, którzy pracowali za głodowe racje. Gdyby nie pomoc młodej dziewczyny szybko zmarliby z głodu co i tak z czasem nastąpiło. Nadia była córką bogatego chłopa, którego brygady zakatowały na śmierć, a matkę wywieziono na Syberię. Została sama. Walczyła o swoje życie świadcząc usługi seksualne Rosjaninowi, który był odpowiedzialny za całe zło. W młodym wieku doświadczyła wiece złego. Jej losy i Wissariona splotły się i znajomość przetrwała długie lata przeobrażając się w miłość. By nie umrzeć z głodu i uciec przed zemstą mieszkańców wsi udali się w niebezpieczną podróż do Polski.

Drugim wątkiem są losy mieszkańców polskiej wsi Marcela i Marty. Marcel był biednym ślusarzem wychowywanym przez dziadków. Marta córką wojskowego lekarza. Zakochali się w sobie, lecz dzieliła ich przepaść intelektualna i materialna. Marta żyła marzeniami nigdy nie zaznała biedy, lecz by być z ukochanym zgodziłaby się na wszystko.

Różnie potoczyły się losy czwórki bohaterów, na pewno nie tak jak sobie wymarzyli. Sytuacja i czyny jakich się dopuścili zatruła im życie. Pary kochały się bardzo, lecz dla szczęścia partnera druga strona rezygnowała ze swojego. Wszyscy mieli poczucie winy, że ich postępowanie nie było takie jak być powinno. Przeszli przez piekło a kiedy się z niego wydostali musieli się rozdzielić. Miłość, która ich połączyła przetrwała najgorsze zawirowania i trwała mimo rozłąki.

„ Czasami dobrzy ludzie muszą robić złe rzeczy żeby przetrwać.” (str.236)