Ekspozycja recenzja

wielu ludzi uważa i mówi, że góry to osobny żywioł, którego podobnie jak pozostałych nie da się skontrolować. polskie tatry w zimie są szczególnie niebezpieczne i choć tyle mówi się o czasem nawet głupich wypadkach, w których ktoś zginie, to jednak dalej się znajdą tacy, którzy nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji i swojego braku doświadczenia. wiktor forst doskonale zdawał sobie z tego sprawę, a pomimo tego trup na giewoncie nieźle go zaskoczył. nie przypuszczał jeszcze wtedy, że zostanie odsunięty od śledztwa i będzie musiał odpowiadać przed sądem za swoje zachowanie, które tak naprawdę nie wniosło niczego ani nie zmieniło nic w toczącym się śledztwie. 

wiedziałam, że sięgając po mroza się nie zawiodę, bo jestem w tej grupce, która uwielbia jego książki, choć nie mam ich na koncie zbyt wiele. w dodatku fabuła okazała się naprawdę dziecka, miejsce akcji również - w życiu nie spodziewałam się, że przewinie się tu motyw rosji, tego języka i więzień w głębi kraju. forst od samego początku skradł moje serce. niezależnie od tego, czy chodziło o jego stosunki z przełożonymi, odzywki, czy nadmierne narzucanie się oldze. ona sama natomiast niezbyt przypadła mi do gustu. na tle osicy, czy samego wiktora wypadła, według mnie, raczej nijako i gdyby nie fakt, że była postacią, która pojawiała się co rusz, to jestem pewna, że nie zawracałabym sobie nią głowy w tej recenzji. nie wiem, czy to tylko moje osobiste odczucie, czy ktoś jeszcze to zauważył, a może tylko sobie to wymyśliłam, ale nie przywiązałam się do niej i to nie zmieniło się przez całą książkę.

cała ta historia jest naprawdę bardzo ciekawa. ja poczułam się zaintrygowana od pierwszych stron, bo rzadko kiedy trafiam na kryminał, który dzieje się w górach i jest dobrze napisany. oczywiście spodziewałam się tego, ale nie zdawałam sobie sprawy, że tak bardzo się wciągnę i zaczynam żałować coraz bardziej, że nie mam kolejnych tomów na półce, bo ciągnie mnie do forsta coraz bardziej.