Złamane emocje recenzja

Przemoc emocjonalna jak i fizyczna w mafijnym świecie jest chlebem powszednim. Żeby osiągnąć szacunek i uznanie towarzyszy z tego półświatka nierzadko musisz być bezwzględny, nawet dla najbliższych. Często patrzą Ci na ręce, wystarczy jeden błąd, a możesz skończyć z kulką w głowie, oczywiście jeżeli Twoje przewinienie nie było uznawane za znaczne, w innym wypadku wylądujesz na torturach. Czasem niewielkie błędy mogą zostać przebaczone, wszystko to zależy od tego kim jest twój capo, jakim jesteś żołnierzem i czy twoja pozycja faktycznie przynosi zyski. Jest tylko jedna zasada, której musisz przestrzegać: nigdy nie zdradzaj.
Kiara nosi nazwisko Vitiello, jest kuzynką nowojorskiego capo, teoretycznie powinno się do niej odnosić z szacunkiem, tyle tylko, że ta młoda dziewczyna musi płacić za błędy swojego ojca. Kiara jest córką zdrajcy, a w dodatku tchórza, który próbował ratować swój własny tyłek przyczyniając się tym samym do pozbawienia jej obojga rodziców. Osierocona jako nastolatka wylądowała pod skrzydłami wujostwa, ale zawsze odczuwała to, że jest wyrzutkiem. Gdy okazało się, że ma szansę wyjść za mąż ciotka odetchnęła z ulgą, nie zwracając specjalnej uwagi, że wyląduje ona u "psychopatów" z Camorry.
Nino Falcone jest młodszym bratem Remo, to umysł stricte analizujący, jest jak komputer, podobno nie skłonny do uczyć. Jego chłodny umysł nie raz gasił pożar emocjonalny swojego capo. Szykując odwet na Chicago bracia Falcone potrzebują obojętności Nowego Jorku, a idealnym przypieczętowaniem rozejmu jest oczywiście ślub. Czy potwory z Las Vegas złamią już i tak popękaną Kiarę? Czy siejący postrach Nino znajdzie sposób by naprawić w Kiarze to co zostało i czy ona zdoła pomóc swojemu mężowi|?

Złamane emocje to drugi tom cyklu Camorra Chronicles w której dochodzi do "rozejmu" między Las Vegas a Nowym Jorkiem. Książkę czyta się bardzo szybko i przepełniona jest wieloma emocjami. Jest to jedna z najbardziej poruszających powieści, które wyszły spod pióra autorki. Przez całą lekturę towarzyszą nam na zmianę zaskoczenie, wzruszenie, strach, skrępowane, ból, nierzadko bezradność. Zarówno Kiara, jak i Nino mają swoje własne problemy i traumy, a każdy z nich buduje swój własny mur, który z czasem zaczyna pękać. Niektóre sytuacje są specyficzne, ale trzeba pamiętać, że kobieta zamieszkała z czterema mężczyznami, którzy do swojego życia nie dopuszczają nikogo, wiedząc że mogą ufać tylko sobie. Czasem jest zabawnie, czasem dziwnie, a chwile później irracjonalnie. W tej części Cora zapewnia czytelnikowi dosyć fajny rollercoster.