Rzeczy, które robimy w ciemności recenzja

Gdy słyszę hasło: "Ulubiony autor/ka thrillerów", to w mojej głowie od razu - wielkimi literami (i to w neonowym kolorze, z mrugającymi światełkami z tyłu) - pojawia się napis: JENNIFER HILLIER. Już pierwszą swoją książką autorka skradła moje serce i poruszyła wszystkie bolesne struny w moim ciele, a z każdą kolejną ta moja miłość do jej twórczości tylko rośnie.
Cała akcja "Rzeczy, które robimy w ciemności" rozpoczyna się od aresztowania głównej bohaterki - Paris, która ocknęła się obok martwego ciała męża, leżącego w wannie pełnej krwi. Kobieta nie pamięta zupełnie, co się wydarzyło, ale wszystkie dowody wskazują na to, że to ona dopuściła się zbrodni. Tyle, że ona przecież kochała męża... Ale to dopiero początek jej problemów.
Mam wrażenie, że cała fabuła jest bardzo przemyślana i skonstruowana w taki sposób, że nie wiemy do ostatniej strony, co jeszcze nas czeka. Mamy tutaj kilka głównych wątków, a losy postaci poznajemy na wielu etapach ich życia i z każdym kolejnym rozdziałem dowiadujemy się coraz więcej, ale niewiadome i tak rosną. Trzeba czytać uważnie, żeby nic nam nie umknęło i choć samo zakończenie przewidziałam, to i tak miałam niezłą frajdę z odkrywania tego, co się dokładnie wydarzyło.
Postacie wykreowane są bardzo ciekawie i jestem zachwycona ich wielowymiarowością, bo z jednej strony je lubimy i im kibicujemy, ale z drugiej gdzieś tam w głowie budził się mój instynkt, który podpowiadał, że nie wszystkim mogę ufać. W tej historii nic nie jest takim, jakim wydaje się być na pierwszy rzut oka. Gdy już nam się wydaje, że wszystko wiemy, to autorka zrzuca kolejną bombę, wywracającą nam fabułę do góry nogami i szczerze mówiąc - KOCHAM TO!
Reasumując, jest to świetnie napisany, trzymający w napięciu do ostatniej strony thriller psychologiczny, który na pewno nie raz Was zaskoczy i wywoła skrajne emocje. Przyznaję, że kilka razy miałam ochotę rzucić tą książką i musiałam ją co kilka rozdziałów odkładać, bo wywoływała we mnie tyle uczuć, że nie mogłam sobie z nimi poradzić, ale dzięki temu zapamiętam ją na dłużej. Nie jest to na pewno lektura dla każdego (i ma pokaźne TW), ale kto zna twórczość Hillier ten wie, że nie boi się ona trudnych tematów i potrafi je przedstawić w przystępny sposób. Ja zdecydowanie polecam Wam "Rzeczy, które robimy w ciemności" i mam nadzieję, że świetnie spędzicie czas z tą historią!

PS. Ta książka ma również najlepsze pierwsze zdanie ever! ;D