Rzeczy, które robimy w ciemności recenzja

" Rzeczy, które robimy w ciemności " to książka, która od samego początku mnie zaciekawiła. Opowiada dwie historie. Pierwsza toczy się współcześnie w Holandii. Druga to wydarzenia sprzed lat i miała miejsce w Polsce.

Autorka, początkowo, przedstawia nam głównych bohaterów. Joanna odniosła wielki sukces jako fotograf. Lii jest właścicielką poczytnego czasopisma " Chic " i mamą nastoletniego, nico krnąbrnego Jespera i życiową partnerką Tomasza, właściciela firmy budowlanej. Nie są to jednak wszyscy wiodący bohaterowie. Z czasem dołączą do nich jeszcze inne postaci i trochę namieszają w tej historii.

Akcja toczy się niespiesznie i nabiera tempa w chwili, gdy znika syn Lii. Powoli losy tych bohaterów zaczynają splatać się ze sobą. Na jaw wychodzą tajemnice sprzed lat powodując lekki mętlik. Obie historie toczą się swoim torem i trudno zgadnąć co je łączy.

Ta powieść opiera się na emocjach. Jest tu bowiem mroczy, pełen tajemnic klimat, tak charakterystyczny dla thrillera, który w dużym stopniu udzielił mi się podczas czytania. Pani Dominika pozwala również, wejść głęboko w umysły swoich bohaterów, aby poznać lepiej ich stan psychiczny.

Wydarzenia oraz uczucia związane z porwaniem dziecka zostały przedstawione wiarygodnie. Współodczuwałam z nimi lęk, cierpienie i bezsilność.
Wątek choroby psychicznej i traumy poporodowej, opisany po mistrzowsku.

Fabuła jest tak poprowadzona, że trudno domyślić się kolejnych zdarzeń, jak również jaki będzie finał tej powieści. Można, jednak wywnioskować, że przeszłość odcisnęła swoje piętno na teraźniejszości bohaterów. Podczas czytania zadawałam sobie wiele pytań, ale najbardziej nurtowało mnie to, co sprawiło, że losy Tomasza i Joanny się rozeszły.

" Rzeczy, które robimy w ciemności " to nietuzinkowy thriller z wątkiem kryminalnym i obyczajowym. Pokazuje, w jaki sposób przeszłość kształtuje naszą teraźniejszość. Wydarzenia sprzed lat skutecznie odmieniły życie bohaterów, sprawiając, że normalne funkcjonowanie stało się niezwykle trudne, a naprawienie niektórych błędów, niemożliwe.

Całość książki oceniam, jedynie, poprawnie, gdyż zakończenie w niezadowalającym mnie stopniu łączyło dwie historie ze sobą. Mimo wszystko myślę, że powieść zasługuje na uznanie, chociażby ze względu na ciekawy pomysł na fabułę.