Rzeczy, które robimy w ciemności recenzja

Przeszłość zawsze pozostawia po sobie ślad w ludziach. Powroty do tej przyszłości zazwyczaj są ogromnie bolesne i nieprzewidywalne. Jednak jeśli chcemy rozliczyć się z przeszłością i mieć poczucie, że zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, aby ona nas nie definiowała to musimy do niej wrócić chociaż ten jeden raz.

Joanna jest fotografem i właśnie zbliża się jej kolejny sukces, którym jest wystawa prac w Holandii. Tomasz zajmuje się remontami i każdego dnia ucieka od tego, co się wydarzyło wcześniej w jego życiu . Joanna jest jego przeszłością a przypadkowo poznana Lia – teraźniejszością. Niestety spokój w ich życiu zakłóca zniknięcie syna Lii. Gdzie jest Jasper i w jaki sposób jego poszukiwania połączą losy Asi, Tomka i Lii ?

„Rzeczy, które robimy w ciemności” to książka, która wciąga od pierwszej strony. Ktoś mógłby powiedzieć, że przecież nie brakuje książek, w których bohaterzy muszą zmagać się ze swoją przeszłością, żeby pozbyć się swoich demonów i zacząć życie od nowa bez lęku i strachu o to, co było. I ja się z tym zgodzę, ale nie każda robi to właśnie w taki absorbujący sposób.

Autorka przede wszystkim użyła prostego i zrozumiałego języka, a jej styl pisania sprawił, że nie byłam w stanie oderwać się od lektury. Przeplatanie wydarzeń z teraźniejszości z wydarzeniami z przeszłości sprawiło, że towarzyszyło mi ciągłe uczucie niepokoju, a z drugiej strony ciekawości, żeby się dowiedzieć, co też w tej przeszłości się wydarzyło.

Miałam wrażenie, że równolegle toczyły się tak jakby dwie historie i trudno mi było na początku znaleźć powiązania, i zebrać to wszystko w głowie razem, ale zakończenie oczywiście wszystko dokładnie wyjaśniło.

Najważniejszym przesłaniem tej historii było to, żeby pomimo wszelkich trudnych wydarzeń w przeszłości, dać sobie szansę na wyjaśnienia. Czasami możemy bowiem opuścić bardzo ważne w naszym życiu osoby tylko przez zwykłe nieporozumienia, niedopowiedzenia, czy też zniekształcony obraz własnej osoby. Nie warto również obwiniać się o rzeczy, na które nie mieliśmy wpływu i nieskończenie ich analizować.

Dla mnie była to naprawdę świetna lektura. Tytuł w moim odczuciu niestety niezbyt adekwatny do treści, chociaż oczywiście możemy dopatrzeć się powiązań, bowiem to w ciemności zazwyczaj dopadają nas duchy przeszłości, wspomnienia i niewypowiedziane myśli. Ale też to właśnie często pod osłoną nocy pozwalamy sobie być kimś innym niż w świetle dnia.