Rządy wilków recenzja

,,Rządy wilków” to kolejna książka o przygodach Nikołaja, Zoi i Niny. Nikołaja, który mimo iż jest królem to dźwiga na swoich ramionach ciężar zbliżającej się wojny. Zoi, która wiele już straciła i więcej nie zamierza oraz o Ninie, która toczy własną walkę z dala od Ravki.

Przyznam, że ja nawet nie zorientowałam się, kiedy wsiąknęłam cała w ten świat. Świadczy to jednak o tym, że wobec tej części miałam wielkie oczekiwania i wszystkie się one spełniły. Nie mogłam się nawet doczekać aż ta część będzie dostępna w bibliotece, bo po ,,Królu z bliznami” musiałam od razu sięgnąć po tę część.

Nikołaj wydawał mi się trochę inny. Zniknął gdzieś ten jego charakter z trylogii, ale było to jak najbardziej uzasadnione, jednak czegoś brakowało mi w jego charakterze. Nie mogę, jednak nie zaprzeczyć, że zaskakiwał mnie swoją kreatywnością. Nie spostrzegłam, kiedy Zoya stała się dla mnie jedną z lepszych bohaterek tej serii. Niby na pierwszy rzut oka odebrałam ją jako doskonałą generał, a w środku kryła o wiele więcej emocji i one we mnie wsiąkły. A końcówka z nią była dla mnie niespodziewana, ale bardzo mi się spodobała. Nina nie zmieniła się dla mnie w ogóle. Uwielbiam po prostu jej postać i jacie, jej relacje z Hanne i zakończenie było czymś, czego się nie spodziewałam w żadnym razie.

Pojawiło się kilka postaci z poprzednich części i skłamałabym, gdybym napisała, że nie ucieszyłam się z tego powodu. Były także nowe postacie, które były niczym powiew świeżego powietrza. Były ciekawe, a ich wątki mnie zaintrygowały. Początek był dla mnie ciekawy. Wciągnęłam się od pierwszej strony, ale trochę przez środek miałam lekki kryzys z tą historią, jednak końcówka to istna petarda.

Największym problemem chyba jak zawsze w tej serii okazały się dla mnie odległości pomiędzy poszczególnymi perspektywami, przez co czasami zdążyłam zapomnieć o, co tak naprawdę chodziło w rozmowie.

,,Rządy wilków” to książka, która zapewni wiele emocji fanom tego uniwersum, ale także wciągnie w świat pełen intryg i niepewności.