Orchidea recenzja

Kiedyś, gdy byłam jeszcze nastolatką czytałam serię książek "Nie dla mamy, nie dla taty, lecz dla każdej małolaty", były to książki, które się niemal "pochłaniało". Ostatnio z polecenia sięgnęłam po "Orchideę" z serii "Nie chowaj tej książki przed żoną! I tak kupi sobie nową!" i pierwszą moją myślą, było że już kiedyś czytałam coś w podobnym stylu. Mimo iż, książki te przeznaczone są dla starszych czytelniczek i utrzymane w klimacie "dawnych czasów", to jednak mają w sobie coś podobnego do tamtych dla młodzieży. Powróćmy jednak do "Orchidei".

Książka ta napisana jest w lekko ironicznym tonie, mam tu na myśli przede wszystkim dialogi między głównymi bohaterami - Emmą i Stokesem. Bardzo podoba mi się ten styl wypowiedzi i przywodzi nieco na myśl "Przeminęło z wiatrem". Ponadto bohaterowie nie są nijacy, mają rozbudowaną osobowość i dzięki temu łatwo się z nimi utożsamiać, gdyż wydają się prawdziwi i charakterni. Główna postać, Emma, ma dość "codzienne" problemy można by rzec. Pracuje i próbuje utrzymać siebie i siostrę, ale niestety nie ma ona szczęścia do kolejnych miejsc pracy. Ponadto jedyne oszczędności niefortunnie inwestuje i nie ma pewności, czy ich nie zaprzepaściła. Na szczęście trafia jej się okazja nie do odrzucenia, szczególnie pod względem finansowym. Dostaje intratną pracę i pomimo dużego niebezpieczeństwa, a może właśnie ze względu na nie, bardzo jej się ona podoba. Ponadto po drodze jeszcze zaczynają się w niej budzić niebezpieczne uczucia względem osoby, która jest ostatnią, w której powinna się zakochać. W dodatku te uczucia mogą zrujnować jej karierę damy do towarzystwa, a tym samym mogą stanąć na jej drodze do spełnienia marzeń. Co więcej, Emma staje się najpierw główną podejrzaną w sprawie morderstwa, następnie nieoczekiwanie narzeczoną, a koniec końców celem polującego na tajemniczą księgę i magiczną recepturę członka stowarzyszenia Vanzy.
Czy Emmie uda się rozwiązać zagadkę i ujść z życiem?

Książka składa się z krótkich rozdziałów, które kończą się w takim momencie, ze od razu ma się ochotę przejść do kolejnego. Czyta się ją bardzo szybko, to lektura na jeden wieczór. Mimo iż nie jest to może literatura najwyższych lotów, to może z całkiem niezłym powodzeniem umilić wieczór!)