Ruiny recenzja

Małgorzata i Michał Kuźmińscy to duet, którego twórczość już od dawna bardzo chciałam poznać. Spotkałam się z wieloma pochlebnymi opiniami na temat książek autorów, a że jestem ogromną fanką kryminałów, uwielbiam twórczość naszych rodzimych twórców to wiedziałam, że prędzej czy później zdecyduje się sięgnąć po którąś z książek ich autorstwa. W ostatnim czasie w moje ręce trafił najnowszy kryminał państwa Kuźmińskich „Ruiny”.

„Wiemy, czym jesteśmy, ale nie wiemy, czym się możemy stać”.

Sylwia Nowak, doświadczona policjantka i agentka ABW, a dzisiaj prywatna detektywka nie wierzy, że jej pełna życia koleżanka, która spełniała swoje marzenia o aktorstwie, popełniła samobójstwo. Jej zwłoki zostały znalezione w stawie niedaleko ruin poniemieckiego domostwa. By odkryć prawdę o śmierci Marzeny, Sylwia wyrusza na Dolny Śląsk, gdzie w ruinach alternatywa grupa teatralna, w której grała kobieta, przygotowuje się do spektaklu.

„Ruiny” to kryminał, do którego podeszłam z ogromnym entuzjazmem i nadzieją na dobrą lekturę. Z przykrością jednak muszę przyznać, że czuje się rozczarowana. Nie ukrywam, że pierwsze strony powieści czytałam z zaciekawieniem i byłam przekonana, że historia mnie wciąganie. Niestety, moja radość nie trwała długo. Historia, którą wykreowali autorzy, w pewnym momencie strasznie zaczęła mi się dłużyć, kolejne strony przewracałam bez większego entuzjazmu. Niemal do samego końca czułam się znużona toczącą się fabułą. W moim odczuciu za dużo w tej historii zbędnych opisów, nic niewnoszących do fabuły wątków, a za mało śledztwa. Ruiny i mroczny las to miejsce, które powinno wzbudzać w czytelniku niepokój i strach, ja w żadnym wypadku tego nie odczuwałam.
„Ruiny” to moje pierwsze spotkanie z twórczością państwa Kuźmińskich. Choć sama historia mnie nie zachwyciła, to z czystym sercem przyznaję, że jestem pod wrażeniem kunsztu pisarskiego, lekkości pióra i fenomenalnej kreacji bohaterów. Jednak, to by było na tyle, jeśli chodzi o zachwyty. Mimo to, że nasze pierwsze spotkanie nie do końca było udane, to jednak w żadnym wypadku nie skreślam autorów z listy i przy najbliższej okazji sięgnę jeszcze po wcześniejsze książki ich autorstwa.