Ania z Zielonego Wzgórza recenzja

Czy ktoś może nie ulec urokowi tej rudowłosej, wdzięcznej marzycielce? Nie uwierzę, dopóki nie poznam :) 
Przeczytałam tę książkę naprawdę dawno, ale wspominam ją z dużym sentymentem..Nie tylko dlatego, że była jedną z moich pierwszych ,,dłuższych'' lektur, ale dlatego, że wciągnęła mnie już od pierwszej aż do ostatniej części.. Każda część mijała mi bardzo szybko, a półka powiększała się o kolejne i kolejne..
Nie wyobrażam sobie, żeby ta książka zniknęła z kanonu lektur szkolnych. Chociaż słowo ,,lektura'' zazwyczaj nie kojarzy się zbyt przyjemnie i nie pasuje mi do niej. Najmłodszych (nie tylko słownie)warto uświadamiać, że nie dla każdego los jest tak łaskawy i obdarza ,,na wejściu'' kochającą rodziną, ciepłym domem i własnym pokojem. Uczy też tego jak ważna jest akceptacja samego siebie i swoich wad- chyba każdy kto przeczytał ,,Anię..'' pamięta moment nieudanego farbowanie rudych włosów.;) Mam nadzieję, że kolejne pokolenia (albo chociaż część z nich) są również pod zachwytem tej serii.:)