Blaga recenzja

Po “Osuwisku” z niecierpliwością czekałam na kolejną część serii i nie zawiodłam się. Kinga Wójcik przyzwyczaiła mnie, że opowiada ciekawą historię i z roztargnieniem stwierdzam, że “Blaga” zakończyła się zbyt szybko.

Lena zostaje poproszona o pomoc w rozwikłaniu sprawy zaginięcia w niewielkich odstępach czasu trójki dzieci. Marcel także zostaje ściągnięty do Łodzi, by pomóc w dochodzeniu, nie spodziewa się, że ma dołączyć do zespołu Leny, by odnaleźć sprawcę porwań. Dotychczasowe śledztwo nie przyniosło rezultatów i utknęło w miejscu, ale analityczny i bystry umysł oraz upór i spostrzegawczość pani komisarz zaczyna przynosić pierwsze efekty i dodając dwa do dwóch, sprawnie wpasowuje w brakujące miejsca kolejne elementy układanki. Co łączy uprowadzone dzieci ze sobą? Jaki jest wspólny mianownik tych spraw? Jakimi pobudkami kieruje się porywacz? Czy porywacz zabija te dzieci? Akcja nabiera tempa, kiedy zostaje uprowadzone kolejne dziecko. Jakie sekrety skrywają rodziny porwanych? Na wszystkie pytania znalazłam odpowiedzi podczas lektury.

To już szóste spotkanie z komisarz Leną Rudnicką i Marcelem Wolskim. Kłamstwa i tajemnice krążące wokół tej dwójki niepotrzebnie komplikuje ich życie, a czasami wystarczy jeden krok, by wszystko stało się proste. Czy tym razem uda się im poukładać życie i czy jest nadzieja na wspólną przyszłość?
Autorka przeniosła mnie na ulice Łodzi, w miejsca, które dobrze są mi znane w realu, wciągnęła w kolejną ciekawą i szalenie trudną sprawę.
“Blaga” to klasyczny kryminał. Rzetelnie przeprowadzone śledztwo, stopniowo budowane napięcie, liczne zwroty akcji, podrzucane fałszywe tropy, by wodzić za nos czytelnika to doskonałe argumenty przemawiające za wiarygodną historią. Fabuła wymusiła na mnie włączenie kreatywnego i logicznego myślenia, by pomóc w złapaniu winowajcy. Z każdą przeczytaną stroną czułam się jak część zespołu i brałam udział w śledztwie.

Autorka wykreowała ciekawych i nietuzinkowych bohaterów z różnym bagażem doświadczeń, przedstawiła całą paletę emocji i uczuć ludzi, którzy utracili dziecko, w wyniku porwania, rozpacz, obwinianie się i utratę kontroli nad dotychczasowym życiem. Dzięki temu nadaje wyrazistości i autentyczności opowiadania.
To był miło spędzony czas z książką. Czekam na dalsze losy bohaterów, bo zło nie śpi i mam nadzieję, że autorka wciągnie ich w wir kolejnych spraw.