Przesmyk recenzja



Jestem pod dużym wrażeniem stylu i formy tej niewielkiej powieści przepełnionej dojmującym smutkiem i rodzajem tej samotności, która z człowieka robi narzędzie dla mroku czyhającego w zakamarkach umysłów.
Znalazłam w "Przesmyku" bardzo sugestywnie przedstawione życie, pełne lepkiej szarości, mrocznej, cuchnącej i brutalnej rzeczywistości, i choć może ona wydawać się bardzo irracjonalna, to ta irracjonalność wydaje się jednocześnie prawdziwa, jakbym miała zaraz otworzyć drzwi i wdepnąć w to osiedle, gdzie Locha i Młody żyli otoczeniu murem z ludzkich ciał.

Wielka kobieta, postrach okolicy i wrażliwy chłopiec, żyjące z e sobą w symbiozie dwie jaźnie, które są dla siebie wzajemnie ratunkiem, w tej wylęgarni patologii.

To jedna z bardziej pesymistycznych wizji tego, do czego może doprowadzić się człowiek. Nie pozostawia żadnych złudzeń na lepsze jutro, żadnej nadziei, żadnego promyczka światła, który byłby w stanie przebić się przez ten piekielny, wszechobecny i pogłębiający się marazm.

Zastanawialiście się kiedyś, co siedzi w głowie człowieka uzależnionego?
Nie ważne, czy jest to alkohol, narkotyki, czy inne wyniszczające go substancje.
Jak tacy ludzie postrzegają świat, który ich otacza? Dlaczego godzą się ze swoim losem i tak często go prowokują wystawiając się na niebezpieczeństwo?
Jak im nie szkoda życia?

Mam wrażenie, że Markowi udało się pozaglądać takim osobom w głowy i dusze, a potem stopniowo, dozując nam wydarzenia, opowiada historię pewnego upadku, który nie ma szans na happy end.

Czytając można popaść w przygnębienie, dlatego szczęściem był dla mnie widok odcieni błękitu, tej zlewającej się ze sobą niebieskości nieba i morza.
oczy widziały kolorowy świat, ale w głowie ten szary obraz tak dobrze odmalowany przez Autora długo pozostanie żywy.

Choć wiele osób pisze, że nie jest to książka dla każdego, to ja się z tym nie zgodzę.
Myślę, że jest dla każdego, tylko nie każdy zrozumie ją od razu, bo z nią trzeba trafić w odpowiedni czas by móc zorientować się, że są ludzie, którzy mają inne postrzeganie świata i życia, bardzo nieadekwatne do rzeczywistości, a ich odbiór tego, co się dzieje, przeżywanie tego, jest właśnie takie irracjonalne.