Niewiedza recenzja

Prozę Milana Kundery nieco już znam, czytałam jego książki wiele lat temu, lecz gdy ponownie je wznowiono, postanowiłam sobie przypomnieć i przeczytać na nowo.
„Nieznośna lekkość bytu” czeskiego autora jest chyba najbardziej znana wśród czytelników.

"Niewiedza" jest niezbyt obszerną książką, więc jej lektura wystarczy zaledwie na jeden wieczór, lecz mimo skromnej objętości nie brakuje w niej głębokiej i ważnej treści.
Tematem wiodącym jest emigracja i tęsknota za krajem ojczystym. Chociaż nie wszyscy emigranci odczuwają te nostalgię. Zwłaszcza, że im dłużej przebywamy z daleka od rodzinnych stron, tym bardziej jakby opieramy się tęsknocie. Żyjemy w całkiem innym kraju, w otoczeniu innej społeczności i powrót do korzeni nie zawsze jest spełnieniem marzeń.
Nikt tak naprawdę nie wie co czeka go w przyszłości i z jakim miejscem powinien się związać. Można być równie dobrze szczęśliwym na emigracji jak i nieszczęśliwym w swoim kraju.

W "Niewiedzy" autor próbuje pokazać jak wiele się zmieniło w krajach Europy, po upadku komunizmu. Wtedy też część emigrantów poczuła wolę powrotu a część niejako została do tego zmobilizowana, gdyż sami jakoś nie czuli takiego pragnienia.
To może trochę trudna, ale zarazem piękna i smutna opowieść o komunizmie i skutkach jego upadku, o emigracji, ale także za tęsknotą do ludzi i miejsc, które zostawili za sobą...
Poznajemy Irenę i Josefa, którzy zdecydowali się na powrót do Pragi. Spotkali się na lotnisku i chociaż kiedyś byli sobie bliscy, teraz sa dla siebie obcymi ludźmi i w zasadzie nic ich już nie łączy, może tylko to, że mają wspólne wspomnienia.

Czy powracający do czeskiej Pragi emigranci odnajdą się w tym niby nowym, chociaż tym samym kraju? Czy będą potrafili zostać tu już na zawsze? Jak będą ich postrzegali bliscy?
Bohaterzy bardzo realistyczni chociaż pełni sprzecznych uczuć, potraktowani zostali przez autora dość przedmiotowo, gdyż są oni jakby nośnikiem jego własnych myśli.
Fabuła biegnie powoli, bez pośpiechu, lecz zupełnie nie przeszkadza to zupełnie w lekturze.
Tytuł książki jest bardzo wymowny i zawiera tak wiele uczuć, których właściwie nie da się określić tylko jednym słowem.
Polecam, warto poznać Pragę oczami Kundery.

Książkę przeczytałam dzięki Bonito i portalowi Dobre Chwile.