Warszawki Niebotyk recenzja

Wznowiona po 10 latach od premiery książka „Warszawski niebotyk” to nie tylko powieść obyczajowo-historyczna, ale także historia kilku miłości i to opowiedziana dość niekonwencjonalnie, bo z męskiej perspektywy.

Fabułę powieści stanowią splecione wątki opowiadające o różnych obliczach młodzieńczej miłości. Poznajemy pięciu młodych mężczyzn, trzech z nich to bracia Tadeusz, Andrzej i Jan Zasławscy pozostali to przyjaciel Jana - Berek Stein i przyjaciel Andrzeja – Wojciech Starczewski. Pomimo różnic wiekowych wszyscy oni w opisywanym czasie kończą pewien etap edukacji i stają na życiowym zakręcie wyboru dalszej przyszłości. W tym też czasie zakochują się i doświadczają siły miłości. Miejscem wydarzeń Maria Paszyńska uczyniła Warszawę początku lat trzydziestych XX wieku.

Lekturę rozpoczynamy wspaniałym spacerem po warszawskich ulicach, szczegółowe, wręcz drobiazgowe opisy wprowadzają nas w klimat miasta tego okresu. Na kartach powieści jeszcze nie raz Autorka odmaluje przed czytelnikami miejskie widoki Warszawy, jej ulic, pomników, parków, opisując dynamiczny rozwój i rozbudowę tego miasta. Skrupulatność i dokładność pisarki w odtwarzaniu topografii przedwojennej Warszawy jest zdumiewająca. Z równym pietyzmem i dbałością o szczegóły odmalowane zostaną wnętrza pomieszczeń, w których toczy się akcja. Zobaczymy jak wygląda cukiernia „U Hanki”, mieszkania Zasławskich, Starczewskich czy Steinów. W ten sposób poczujemy się jakbyśmy tam byli razem z naszymi bohaterami. Obok dzielnic nowoczesnych, zamieszkałych przez zamożnych mieszkańców są też dzielnice biedy i niedostatku także opisane przez pisarkę, choć już nie tak dokładnie. Tytułowy „warszawski niebotyk” to budowany w tym czasie pierwszy warszawki wieżowiec Prudential House.

Autorka bardzo szczegółowo kreśli portery swoich bohaterów, którzy są zróżnicowani pod względem temperamentu, cech charakteru i osobowości. Młodzi mężczyźni są bardzo realistyczni. Wnikliwie i ze szczegółami opisuje ich zachowania, wrażenia, odczucia i emocje jakich doświadcza każdy z nich na różnych etapach rozwoju ich uczucia do swojej wybranki. Są nimi kobiety różnych klas społecznych, narodowości, a nawet stanu cywilnego. W drodze do szczęścia każda z par napotyka na różne trudności i przeszkody. A czytelnicy mają możliwość poznania targających młodymi emocji z perspektywy każdej z postaci. Wszyscy mają jakieś dylematy moralne, są czasami naiwni i lekkomyślni, mają problem z myśleniem perspektywicznym.

Lektura powieści to również okazja do poznania zmian dokonujące się w świadomości społecznej w tym okresie. Pojawia się nowa klasa społeczna, dobrze wykształceni i majętni rzemieślnicy, których przykładem jest cukiernicza rodzina Straczewskich. Wciąż jednak ceni się konwenanse i zwyczaje, liczy się status społeczny i zamożność, a także przywiązuje się dużą wagę do etykiety i dobrego wychowania.

Podczas lektury początkowo musimy przywyknąć do stylu Autorki, w którym jest dużo opisów. Tempo rozwoju akcji jest spokojne, dopiero na koniec przyspiesza. Na podkreślenie zasługuje dbałość autorki o realizm historyczny tła powieści oraz znakomicie oddane emocje bohaterów.

Lektura pozostawia po sobie nostalgiczne rozważania o naturze miłości, czy można się oprzeć jej sile, na jakie poświecenia gotowi są zakochani, ale także o tym, jak decyzje podjęte pod jej wpływem mogą wpływać na ludzkie życie.

Kończąc lekturę opuszczamy naszych bohaterów na pewnym etapie ich życia, ale ich historie toczą się dalej. Możemy puścić wodze fantazji i wyobrazić sobie ich dalsze losy albo …. sięgnąć po „Gonitwę chmur”, drugi tom cyklu. Ja zapewne zrobię i jedno i drugie.