Rozmowy z psychopatami. W otchłani zła recenzja

Czy zastanawialiście się kiedyś, co trzeba w sobie mieć, z jakimi emocjami i traumatycznymi przeżyciami się zmagać, żeby zostać seryjnym, psychopatycznym mordercą?

Bardzo ciekawią mnie książki, które zajmują się ludzką psychiką. W tej autor w dość przystępny sposób wyjaśnił, czym w swoim postępowaniu mogli kierować się najwięksi psychopaci.

W większości psychopatami są osoby, które doświadczyły w życiu traumatycznych przeżyć: byli ofiarą molestowania, przemocy fizycznej i psychicznej, czy zwyczajnie odrzuconymi i pozostawionymi samym sobie dziećmi. Niejednokrotnie jednak zdarzają się wyjątki od tej reguły, kiedy to osoby wywodzące się ze szczęśliwej i kochającej się rodziny również stają się jednostkami psychopatycznymi. Christopher zwraca uwagę, że początków rozwoju skłonności psychopatycznych możemy dopatrzeć się już w dzieciństwie, w czasie różnorodnych zachowań, które uważane są za odbiegające od normy.

Autor w swojej książce przytacza wypowiedzi ze swoich rozmów z oprawcami, których przewinienia w większości były o podłożu seksualnym. Zagłębiając się dokładnie w lekturę, aż włos jeży się na głowie, do jakiego okrucieństwa zdolny jest człowiek. To, co przeraziło mnie najbardziej to to, że oni w ogóle nie czują skruchy, nie czują się winni wyrządzonych krzywd. Wielu z tych psychopatycznych morderców, zgodnie z wyrokami sądów została stracona, ale w rozmowach z autorem zawsze powtarzali, że jakiś wewnętrzny głos kazał im dopuszczać się wszystkich zbrodni, a kiedy już raz poczuli smak krzywdy i przyjemność z zabijania, to trudno było im się z nią rozstać.

Niestety dopatrzyłam się w tej lekturze również rzeczy, które bardzo mi przeszkadzały. Były to między innymi różnorodne wstawki i dygresje autora, częste odbieganie od tematu i notoryczne powracanie do napisanych wcześniej pozycji. Według mnie w tym wypadku autor śmiało mógł zastosować przypisy dolne, w których wyjaśniałby, gdzie można znaleźć więcej informacji, czy też swoje dygresje. Przez taką kompozycję trudno było mi skupić się na konkretnych historiach i wyjaśnieniach.

Absolutnie jednak nie jest to pozycja bezwartościowa, gdyż przekazuje istotne informacje i zwraca uwagę na wiele faktów . Czytałam ją w miarę płynnie i z zainteresowaniem, ale zaowocowała ona niezbyt wielką sympatią do autora. Dlatego mimo, że jestem bardzo ciekawa pozostałych pozycji Christophera, to będę musiała je sobie dawkować stopniowo.