Twarze depresji recenzja

 Depresja - stan wyniszczający psychicznie i fizycznie, odbierający człowiekowi obiektywne spojrzenie na rzeczywistość, powoli spychając do kąta i skutecznie izolując od otoczenia rujnuje pewność siebie i pozytywne patrzenie w przyszłość. Do takich wniosków można dojść po lekturze rozmów zamieszczonych w publikacji Morawskiej. I zapewne ten, kto nigdy nie doświadczył takiego stanu nie zrozumie cierpiącego na depresję. Ów stan będzie trudny do wyobrażenia ludziom zdrowym i jak stwierdziła jedna z rozmówczyń, jej samej, pomimo przebytych doświadczeń, nie pomaga to we właściwym zrozumieniu choroby u innych. Myślę, że cała trudność polega na tym, iż ma się do czynienia z wielowymiarowością omawianej przypadłości, różnymi stopniami jej natężenia.
 
 Mimo iż forma, jaką zaprezentowała Morawska dla ukazania problemu nie jest do końca tym, czego bym się spodziewała w tego typu publikacji, a co w pełni ukazałoby problem, to jednak wywiady z konkretnymi ludźmi dają do myślenia więcej, niż definicje i merytoryczne rozwodzenie się nad strukturą depresji z punktu psychologa. Z tym że przyglądając się wnikliwiej pytaniom dostrzegłam, iż autorka nie ustrzegła się pewnych schematów nadając określony kierunek odpowiedziom rozmówcy. W pewnych momentach jasne jest, iż nie można było odpowiedzieć inaczej, w innych nie było chyba miejsca by rozwinąć się i poszerzyć wypowiedź, bądź tak ostatecznie zostały spisane przez dziennikarkę. Wywiad sam w sobie nakłada ograniczenia rozmówcom i z tym trzeba się liczyć sięgając po "Twarze depresji". 
 
 Książka oprócz rozmów, jakie psycholożka przeprowadziła ze znanymi osobami dotkniętymi różnymi stanami depresji, zawiera również rozmowy z psychologami i psychoterapeutami, znawcami tematu. Jest też trochę danych, mniej lub bardziej przerażających liczb, mówiących o skali problemu w naszym kraju i braku dofinansowania. Są krótkie rozdziały poświęcone stowarzyszeniu Aktywnie Przeciw Depresji, antydepresyjnemu telefonowi zaufania oraz fundacji ITAKA, która jest również organizatorem kampanii "Stop depresji".
 Uważam, że książka ważna, jak każda, która burzy mity na jakiś istotny społecznie temat. Nie jest poradnikiem, ale być może otworzy wielu ludziom oczy na potrzeby kogoś bliskiego, kto mierzy się akurat z trudnymi przeżyciami, mogącymi świadczyć o depresji. Możliwe, że będzie też odczytana jako rodzaj wsparcia w przypadku osoby chorej, która dzięki niej uświadomi sobie, iż nie jest sama z podobnym problemem i w końcu sięgnie po profesjonalną pomoc.