Stuck with You recenzja

Do tej pory nie miałam styczności z twórczością Agaty Polte, chociaż nazwisko autorki jest mi doskonale znane. Dlatego, gdy na początku roku wybierałam sześciu autorów, których książki chciałabym w tym roku poznać, dopisałam ją do listy. Nie planowałam zacząć akurat od tej publikacji, ale gdy wylegując się na plaży, przypadkiem kliknęłam na czytniku w okładkę "Stuck with you", stwierdziłam, że będzie to dobry wybór. Czy miałam rację? Już spieszę z wyjaśnieniem.

Głównymi bohaterami historii są Camille Daisy Harford — studentka dziennikarstwa i kelnerka, której buzia dosłownie się nie zamyka oraz jej totalne przeciwieństwo, spokojny i małomówny — Tanner Allard. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że totalnie do siebie nie pasują, ale czyż nie znamy powiedzenia — przeciwieństwa się przyciągają? Otóż to! Znamy je i w przypadku tej właśnie pary, sprawdza się ono idealnie, chociaż początek ich znajomości nie należały do udanych! A wszystkiemu winna była zepsuta winda i rozlana kawa!

"Stuck with you" jest jedną z tych historii, której koniec można w zasadzie przewidzieć już na samym początku, jednak jest przy tym naszpikowana tyloma zabawnymi sytuacjami, że kilka razy naprawdę trudno było mi powstrzymać się od śmiechu, a czytałam ją, przebywając w miejscu publicznym, więc nie mogłam śmiać się na cały głos, chociaż miałam na to ogromną ochotę.

W tej historii podobało mi się również to, że pomimo iż Camille i Tanner udawali parę, więc bardzo szybko musieli zacząć okazywać sobie uczucia, ich prawdziwa relacja rozwijała się powoli, przez co nie miałam wrażenia, że trafiłam na historię z gatunku instant love, tylko na typowy slow burn.

Myślę, że dużym plusem tej publikacji były również relacje głównych bohaterów z ich przyjaciółmi. I chociaż z początku obawiałam się ich reakcji na rewelacje dotyczące fikcyjnego związku, w miarę postępu fabuły nabierałam przekonania, że gdy prawda wyjdzie na jaw, zamiast się złościć, będą wspierać protagonistów i tak też się stało.

Cieszę się również, że pod koniec książki autorka postanowiła uchylić nieco rąbka tajemnicy i podzielić się z czytelnikami tym, co przez całą publikację siedziało w głowie Tannera. Przyznam, że w niektórych momentach brakowało mi jego perspektywy i długo zastanawiałam się nad tym, jak dana scena wyglądałaby jego oczami. Dlatego bardzo spodobało mi się to, że mogłam chociaż przez krótką chwilę zobaczyć taką Camille, jaką widział ją on.

Chociaż była to dopiero pierwsza książka Agaty Polte, z która miałam okazję się zapoznać, z pewnością nie była ostatnia. Myślę, że w najbliższym czasie wrócę do jej twórczości, by poznać inne wykreowane w jej głowie postacie. A tymczasem, jeżeli nie mieliście jeszcze okazji poznać duetu Harford-Allard, serdecznie was do tego zachęcam.