Rozdzieliło nas życie recenzja

W codzienności pozbawionej zasad miłość jest najlepszym drogowskazem.

"Rozdzieliło nas życie" to moje trzecie spotkanie z twórczością autorki. Poprzednia książka o tej tematyce wywarła na mnie ogromne wrażenie i długo utkwiła w mojej pamięci.

Tym razem autorka zabiera nas do dwóch różnych światów, które dzięki sile uczuć mogą stać się jednym, patrzący w tym samym kierunku.
Czy jednak tak się stanie?
Nina mieszka w Berlinie, a kiedy nad jej ojczyzną wisi widmo wojny ona nie potrafi przekonać się do ideologii nazistowskiej.
Musi wybrać pomiędzy walką o swoje ideały, a "wygodną biernoscią".
Martwi się o matkę i brata, którzy coraz bardziej ulegają choremu fanatyzmowi.
Mikołaj to chłopak, który całe swoje życie spędził na Śląsku. Jest z tego dumny, nie boi się pracy i z nadzieją patrzy w przyszłość.
Ninę i Mikołaja połączyła przyjaźń i młodzieńcza fascynacja.
Niestety rozdzieliła ich wojna, która w jednej chwili zaprzepaściła i plany na przyszłość.
"Rozdzieliło nas życie" to powieść o miłości, ale szarpanej przez ogrom dylematów, wyborów, który prawdopodobnie żaden nie będzie tym dobrym.
Kolejna powieść, która ukazuje jak wielka jest siła miłości i jak, w tak trudnym czasie jakim była wojna, potrafiła trzymać przy życiu, potrafiła dawać siłę, nadawać sens walki o każdy kolejny dzień.
Zawsze chętnie sięgam po książki, których fabuła osadzona jest w czasach wojennej zawieruchy. Jednak muszą to być książki które są napisane z trzymaniem się chociaż w malym stopniu realiów tamtego, jakże trudnego czasu.
Kiedy są przerysowane i za bardzo koloryzowane męczą nieprofesjonalizmem i brakiem szacunku.
U Wiktorii Gische tego nie doświadczycie. Autorka swoim plastycznym stylem i niebywałym wyczuciem dopieszczają powieści. Powoduje, że mamy ochotę być w tych miejscach, pomagać bohaterom, żyć ich życiem, pomimo wielu trudności.
Właśnie to jest piękne w książkach autorki, że przenosi nas w inny świat, nadal siedzimy na swojej kanapie, ale nasze myśli są gdzieś daleko...
Po lekturze książek autorki zawsze czuje niedosyt i chce więcej i więcej.