Autoboyography recenzja

O "Autoboyography" usłyszałam kilka lat temu i od razu zapragnęłam poznać tę historię. Wiadomość o polskiej premierze sprawiła, że tym chętniej i szybciej skorzystałam z tej możliwości. Już teraz mogę powiedzieć, że jedyne czego żałuję, to zwlekania z jej przeczytaniem, bo jest to cudowna opowieść skupiająca się nie tylko na wątku romantycznym.

Tanner nie ma problemów z nauką a wszystkie przedmioty, za które się zabiera, zdaje śpiewająco. Jego przyjaciółka rzuca mu więc wyzwanie- ma zapisać się na Seminarium, podczas którego każdy z uczestników będzie musiał napisać książkę w cztery miesiące. Współprowadzącym zajęcia jest Sebastian - ubiegłoroczny uczestnik kursu, którego powieść zachwyciła nauczyciela na tyle, że ma zostać wydana. Między bohaterami stopniowo rodzi się fascynacja i uczucie, które jednak nie jest łatwe. Sebastian jest mormonem a jego religia surowo zabrania związków osób tej samej płci. Czy mimo wszystko czeka ich szczęśliwe zakończenie?

Jest to słodko-gorzka opowieść. Z jednej strony relacja Tannera i Sebastiana była przeurocza, od początku czułam między nimi dużą chemię a ich interakcje wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Z drugiej jednak pod płaszczem lekkiej romantycznej historii kryje się dużo cierpienia spowodowanego zmaganiem się z oczekiwaniami bliskich i trudnością z zaakceptowaniem siebie. Książka ukazuje też, jak niebezpieczne może być ślepe podążanie za pewnymi ideami i przedstawia religię, która może być jednocześnie czymś, co daje siłę, ale również czymś, co ogranicza naszą wolność.
Cała sobą chłonęłam historię Tannera i Sebastiana, czytając końcowe rozdziały miałam łzy w oczach, bo okazało się, że naprawdę mocno zżyłam się z bohaterami i bałam się czytać końcówkę, bo do ostatniej strony w nie wiedziałam, czy złamie mi serce, czy też je poskłada.

Z radośniejszych aspektów bardzo podobał mi się wątek pisania książki. Uważam go za oryginalny i dobrze poprowadzony. Do tego relacja Tannera i Autumn- jego przyjaciółki była szczera i naprawdę polubiłam ten duet (Chociaż nie zawsze zgadzałam się z podejmowanymi przez nich decyzjami).

Koniec końców mogę powiedzieć, że "Autoboyography" na pewno znajdzie się w mojej topce tego roku. Książka sprostała wysokim oczekiwaniom, dostarczyła dużo rozrywki, wzruszeń i motylków a relacja między bohaterami (choć rozgrywa się stosunkowo szybko) wypada naprawdę realistycznie. Na pewno jeszcze nieraz wrócę do tej historii!

Za piękny egzemplarz dziękuję wydawnictwu Prószyński i S-ka.