Tajemnice Malinowego Wzgórza recenzja



Mał­go­rza­ta Brzo­zow­ska uważała, że nigdy się nie myli i nigdy nie przy­zna­wała się do po­mył­ek. Chociaż popełniała ich trochę - bo zawsze decydowała się bardzo szybko, by nie tracić cennego czasu.
Może nie do końca wpisywała się w definicję pracoholika, ale praca była waż­niej­sza od reszty życia i cały czas wszyst­ko pod­po­rząd­kowywała swoim zo­bo­wią­za­niom. Uważała, że dobrze mieć pracę, a obecna miała tę zaletę, że płacono sporo i w terminie.
Ale i wymagano - by były wyniki i nie pozwalając nawet na chwilę przerwy.
Odebranie przez Gosię połączenia z prywatnego telefonu, poskutkowało złożeniem jej przez szefa propozycji nie do odrzucenia:
"‒ Pięt­na­ście minut na spa­ko­wa­nie rze­czy, pa­pie­ry od­bie­rzesz jutro. Nie chcę cię wię­cej wi­dzieć! Że­gnam!" ...
A sprawa była naprawdę ważna - dzwonił prawnik, bo chciał się upewnić, że zna ona treść listu jaki wysłał do jej babci i rodziców i że będzie na pogrzebie, wraz z mężem.
List ten był wielkim zaskoczeniem dla całej rodziny - Kan­ce­la­ria Praw­na in­for­mowała w nim o śmier­ci ich krew­ne­go, 98-letniego Fer­dy­nan­da Omel­nic­kie­go, zmarłego w Peru 6 miesięcy temu oraz o terminach ostat­niego po­że­gna­nie zmarłego na cmen­ta­rzu pa­ra­fial­nym w Mia­stecz­ku i od­czy­ta­nia jego ostat­niej woli. Przy czym brak obec­no­ści krewnych, tzn. Gosi, jej babci, mamy i taty oraz małżonka, na ce­re­mo­nii po­że­gna­nia, miał świad­czyć o braku za­in­te­re­so­wa­nia spad­kiem.
Szkopuł tkwił w tym, że Gosia parę miesięcy temu rozstała się z mężem ...
"Wie­dli dobre, wspól­ne życie, tylko na po­cząt­ku po­peł­ni­li błąd i nie uzgod­ni­li, jak ono ma wy­glą­dać."
Dla Gosi było normalne, że jest pochłonięta pracą, dla jej męża - nie, on pisał się na inny model życia razem.
I w pewnym momencie powiedział parę słów za dużo - co zakończyło się tym, że żona wystawiła mu walizki za drzwi, wykasowała jego numeru ze swego telefonu i zmieniła zamki w drzwiach. Chciała też się rozwieść, ale, oczywiście, zabrakło czasu ...
A teraz miała razem z człowiekiem, którego nie chciała widzieć i znać, stawić się na pogrzebie nie znanego jej dziadka wujecznego?! No, nie! ...

Fakt, zmarły był w gruncie rzeczy osobą obcą nawet dla rodzonej siostry (babci Gosi) - a jednak najwyraźniej znał całkiem nieźle ich aktualną sytuację.
I mieli dostać w spuściźnie posiadłość Malinowy Dwór, pod warunkiem, że cała rodzina spędzi w niej rok, nie tylko mieszkając, ale i dbając o nią na bieżąco.
Dlaczego? Tylko dlatego, że byli jedynymi krewnymi? ...
Czemu w takim razie nie szukał z nimi wcześniej kontaktu, nie dał znaku życia, że żyje?!
Dlaczego zmarł na obczyźnie, choć w Polsce bywał?
Jakich sekretów strzegą mury posiadłości? ...
Praktycznie w każdym rozdziale pojawiają się pytania, wątpliwości i tajemnice - a moim zdaniem zakończenie książki nie wszystko wyjaśnia i jak w żadnej innej prosi się tu ciąg dalszy.

Ale, może właśnie dzięki tym pojawiającym się jak grzyby po deszczu sekretom i pytaniom, ta książka bardzo wciąga.
Do tego ma niebanalną fabułę, trochę jak z bajki - bo jak często w życiu dziedziczy się taki spadek?
Jest tu też sporo dobrze scharakteryzowanych osób, nawet zwierzęta są osobowościami i mają swoją rolę do odegrania.
No i nie brakuje humoru.
Jest też dyskretne zwrócenie uwagi, że przyznanie się do pomyłki to nie słabość i grzech, że trzeba, będąc razem uzgadniać swoje plany na życie, a brak wzajemnego zrozumienia to nic dobrego.

Czytając, bywało trudno oderwać się od lektury i naprawdę dobrze spędziłam czas - żeby tylko jeszcze pojawił się ciąg dalszy! ...

Książkę otrzymałam z Wydawnictwo Dragon.