Rodzina zastępcza recenzja

" [...] To… mój przy­bra­ny tata, ale nie wolno mi mówić do niego „tato”, a Eli­za­beth to moja przy­bra­na mama. [...]"

Wszyscy wierzymy, że dzieci trafiające do rodzin zastępczych, będą miały cudowny dom. Nicole Trope obala ten mit i pokazuje nam, jak może wyglądać piekło na ziemi. Mały chłopiec trafił z deszczu pod rynnę. Jego rodzina zastępcza jest jak z prawdziwego koszmaru. Matka, zamiast wziąć nogi zapas i uciekać od przemocowego faceta, to tkwi w takim związku i nie robi nic, żeby było lepiej. Co się stanie, gdy pewnego razu chłopiec zaginie? Kto jest za to odpowiedzialny? Czy chłopiec to przeżyje?
Elizabeth jest typową kobietą z syndromem sztokholmskim. Niby chce donieść na swojego męża Howarda, a później go broni przed samą sobą i całym światem. Momentami miałam ochotę wydrapać jej oczy. Ona powinna chronić pięcioletniego Joego. Takim rodzinom niestety nie powinno oddawać się dzieci. Dzieci z domów dziecka już przeszły w swoim życiu traumę i nie trzeba im fundować kolejnej. Szkoda, że ludzie tak dobrze się maskują.
Najbardziej z tej książki zachwycił mnie schorowany starszy pan imieniem Gordon. Tylko on zauważył, że coś niedobrego dzieje się w domu chłopca. Jest dobrym i uczciwym człowiekiem. Czy ktokolwiek mu uwierzy? Jaką cenę przyjdzie mu zapłacić za chęć pomocy? Warto zwrócić na niego swoją uwagę.
Powieść "Rodzina zastępcza" Nicole Trope jest gatunkowym miksem. Mamy tutaj do czynienia z thrillerem psychologicznym, dramatem i literaturą obyczajową. Ta historia wywołuje mnóstwo skrajnych emocji. Jednak w tej książce czegoś mi zabrakło. Nie było wielkiego wow, a szkoda. Poprzednie powieści tej autorki były znacznie lepsze.
O temacie, poruszanym w tej powieści powinno się głośno mówić, a nie jak to często bywa zamiatać pod dywan.
Jeżeli lubicie smutne i przejmujące historie, to idealnie trafiliście.
Czy historia pięcioletniego chłopca ma szczęśliwego zakończenie, czy raczej dramatyczne?
Mam nadzieję, że po przeczytaniu tej książki przemocowi rodzice przejrzą na oczy. I już więcej nie podniosą ręki na dzieci.
Ten audiobook czytała znakomita lektorka Ania Ryźlak. Dla jej głosu warto było posłuchać tej książki.