Rezydencja recenzja

„Rezydencja” kryje w sobie mnóstwo motywów, które naprawdę lubię - szczególnie w thrillerach. Stary, opuszczony od dawna dom, w którym kiedyś miała miejsce potworna tragedia? Jest! Tajemnicze zaginięcie, w dodatku jedno z tych najbardziej chwytających za serce, bo dotyczące dzieci? Jest! Bohaterka, która ma trudne relacje z rodziną? Też jest! Brzmi jak książka idealna, prawda? Cóż, aż tak kolorowo nie jest, ale po kolei - już tłumaczę, o co mi chodzi.

Nie mogę powiedzieć, że fabuła wciągnęła mnie już od pierwszych stron. Niestety autorka baaaardzo lubi opisy. Oczywiście fajnie wiedzieć, jak autor wyobraża sobie miejsce, w którym osadza akcję. Ale szczerze – przesadnie szczegółowych detali nikt nie potrzebuje i, co najważniejsze, mało kto je w ogóle zapamięta. I to jest chyba największy zarzut, jaki mam co do tej książki. Strony, które można było wypełnić akcją, tajemnicami i mrocznymi intrygami, zapełnione zostały opisami miejsc czy monotonnymi przemyśleniami głównej bohaterki.

Na szczęście poza tym jednym szczegółem, który bywał nieco irytujący, książka okazała się być naprawdę dobra. Cieszę się, że teoria, którą miałam z początku, ostatecznie okazała się nieprawdziwa, a końcówka zaskoczyła mnie ciekawym zwrotem akcji. Zrobiła na mnie spore wrażenie i podejrzewam, że długo o niej nie zapomnę. Dzięki niej ten delikatny niesmak wywołany przez zbyt liczne opisy jakoś się zatarł, a książkę ostatecznie wspominam naprawdę dobrze.

Warto wspomnieć też o umieszczonym na samym końcu dodatku dla czytelnika. Wywiad z autorką oraz lista tematów do dyskusji to naprawdę ciekawy bonus, który przy odrobinie kreatywności można świetnie wykorzystać!

„Rezydencja” dostarczyła mi emocji, których oczekuję od thrillera, a kilka nieco zbyt przewidywalnych momentów wyrównała przy pomocy zaskakujących plot twistów. Autorka ciekawie wykreowała większość postaci i stworzyła historię, która może i nie wyląduje na listach bestsellerów, ale którą czytelnik z pewnością będzie miło wspominał. Ja będę z całą pewnością!