Powiernik mieczy recenzja

Rezkin, którego przygody są główną osią fabularną tej książki, jest specyficznym bohaterem. Łączy w sobie mistrzostwo w wielu Umiejętnościach, przestrzeganie wpojonych mu Zasad, jest świetnym wojownikiem, posiada olbrzymią wiedzę, ale jednocześnie nie umie odnaleźć się pośród skomplikowanych relacji międzyludzkich. Dlaczego tak jest?

Rezkin całe swoje życie był wychowywany w Fortecy, do której sprowadzano dla niego nauczycieli – Mistrzów i Adwersarzy. Mieli oni szkolić chłopca – każdy w swojej dziedzinie. Najważniejsze było szkolenie – Rezkin miał posiąść wszelkie Umiejętności, nikt nie liczył się z jego rozwojem emocjonalnym – miał być po prostu perfekcyjny we wszystkim, czego go nauczają.

Nadszedł jednak moment, kiedy padł rozkaz. Rezkin ma zabić wszystkich Adwersarzy. Jednemu z nich jednakże udaje się uciec. Rezkin rusza za nim w świat poza Fortecą, jednocześnie mu znany (za sprawą ksiąg i nauk) a zarazem tak obcy. I tu zaczyna się jego przygoda.

Wróćmy zatem do owego humoru – zarazem największej zalety i wady tej książki. Mnie osobiście bardzo odpowiadał, chociaż myślę, że nie każdemu przypadnie do gustu. Większość komizmu tutaj to komizm sytuacyjny, wynikający z nieznajomości normalnego świata przez Rezkina. Z biegiem kolejnych scen humor ten może stać się uciążliwy i zwyczajnie może przestać bawić, zwłaszcza z uwagi na ciągłą nieznajomość znaczenia słowa ‘przyjaciel’ przez Rezkina. Mimo wszystko ja bawiłam się znakomicie.

Jednym z najgorszych elementów tej powieści jest świat przedstawiony. Nie jest praktycznie wcale rozbudowany, chociaż można dostrzec, że delikatnie nawiązuje do średniowiecza.

Lubię Rezkina jako bohatera, chociaż wiem, że tak idealna postać wielu może nie przypaść do gustu. Szczególnie może irytować jego niesamowity, często podkreślany wygląd oraz relacje z kobietami, na których kompletnie się nie zna, za to kobiety za nim szaleją. Wszystkie. Trochę nierealistyczne. Tak samo jak to, że szkolący go kompletnie nie zwrócili uwagi na to, jak Rezkin miałby odnaleźć się w społeczeństwie, skoro w najmniejszym stopniu nie pojmuje jak działają relacje międzyludzkie i jak wygląda życie w świecie poza Fortecą. Jego umysł został ukształtowany poprzez wychowanie w taki sposób, że nie wyobraża sobie nie kierować się Zasadami, czy też nie być mistrzem każdej Umiejętności. Jest to jedyny znany mu świat, stąd jego błędne założenie, że inni ludzie postępują tak jak on. Widzimy także jak izolacja wpływa na rozwój człowieka i jak wielką rolę w jego życiu odgrywa wychowanie.

W sporej części powieści skupiamy się na motywie drogi.

Mimo wielu mankamentów, świetnie się bawiłam przy tej książce. Jest dosyć "luźną" i niezobowiązującą rozrywką.

tłumaczenie Piotr Kucharski