Pieśń syreny recenzja

Myślę, że od zawsze Ariel była moją ulubioną bohaterką Disneya. Może to dlatego, że jako syrena mogła żyć w wodzie i pływać gdzie chciała, a może dlatego że w tak ciekawy sposób poznała miłość swojego życia i potrafiła o nią zawalczyć. Dlatego miałam dość duże oczekiwania co do tej książki i... była jeszcze lepsza niż myślałam, że będzie. TO JEST CUDO. Mówię wam.

Mamy tutaj Postrach Książąt — czyli, morderczą księżniczkę, Lirę oraz księcia Midasu — czyli pirata, zabijającego syreny, Eliana. Oboje są dla siebie wrogami, powinni siebie zabić... jednak przez niespodziewany splot wydarzeń królowa mórz i oceanów zmienia swoją córkę w człowieka. Lira dryfuje w takim stanie nieprzytomna na środku oceanu, kiedy ratuję ją Elian wraz ze swoją załogą. I mimo iż ich pierwsze spotkanie nie wygląda za "ciekawie" to po pewnych uzgodnieniach książę decyduje się na zabranie Liry na niebezpieczną wyprawę, która ma pomóc mu w zabiciu królowej syren.

Oboje są dla siebie wrogami... jednak łączy ich wspólny cel, chociaż książę nie ma o tym pojęcia, że na swoim statku ma swojego najgorszego wroga.




Myślę, że większość z nas wie, jak to wszystko wyglądało w bajce Disneya. Wszystko było takie kolorowe i chwila grozy była tylko podczas walki z Urszulą. Tutaj mamy cały czas mroczny klimat i muszę przyznać, że bardzo mnie to jara. Bo Lira nie jest taka jak Arielka. To bezwzględna syrena zdolna zabić, która zrobi wszystko aby uzyskać aprobatę matki i być najsilniejszą z całej gromady. To postać, która bardzo zapada w pamięć ze względu na swoją mroczną naturę, ale i przemianę, która jest fenomenalna! Dawno nie widziałam jednotomówki, która posiadałaby tak bogatą emocjonalnie postać, jaką ona jest. A książę Elian? To świetny facet, który jeśli postawi sobie cel to będzie tak uparcie do niego dążył aż go osiągnie. On też przeżywa pewną przemianę, ale sądzę, że nie jest ona aż tak spektakularna jak w przypadku syreny.

Co do historii to mamy tu momenty, kiedy historia nieco zwalnia i zawiewa nudą... ale finał! OMG to było cudo, które z wielką chęcią zobaczyłabym w kinie (Serio). Tak się dobrze przy nim bawiłam, że siedziałam do 3 w nocy i nie byłam w stanie odłożyć czytnika, bo chciałam poznać zakończenie tej historii. A jeśli ja, zarywam noc z powodu książki to naprawdę dlatego, że warto było to zrobić.

,,Pieśń syreny" oceniam na 9/10. Mam nadzieję, że jeszcze dane będzie mi ją przeczytać drugi raz <3.