Zaginione dziewczyny recenzja

Tytuł: #zaginionedziewczyny
Autor: #johnglatt
Wydawnictwo: #filia #filiamrocznastrona #filianafaktach

Dzięki akcji recenzenckiej od wydawnictwa @wydawnictwofilia miałam przyjemność przeczytać reportaż, który wstrząsnął moim sercem.

Amanda, Ginie i Michelle przez ponad 10 lat były przetrzymywane i krzywdzone przez Ariela Castro. W samym domu potwora, dziewczyny były skute łańcuchami. A w tym samym czasie Ariel jadał romantyczne kolację ze swoją narzeczoną, która o niczym nie miała pojęcia. Dlaczego nikt nic nie zauważył?
W maju 2013r. dziewczynom udało się uciec.

Zacznę od tego, że styl autora jest naprawdę wybitny. Choć tematyka książki była dla mnie ciężka, płynęłam przez nią. Krótkie rozdziały i interesujące dodatkowe informacje sprawiły, że przeczytałam ją błyskawicznie ze łzami w oczach.

Ariel Castro od małego przejawiał dziwne agresywne zachowania, i już od samego początku ten reportaż mnie wciągnął. Byłam ciekawa co wpłynęło na jego bestialskie czyny i dziwne zachowanie. Dlaczego potrafił się aż tak kamuflować?

Czytając historię, która wydarzyła się naprawdę trzeba przygotować się na wiele emocji. Prawdziwych. Ta historia zostanie w mojej głowie już na zawsze. Na pewno nie jest dla osób o słabych nerwach. Szokuje, zadziwia, daje do myślenia. Wzbudza współczucie, które aż miażdży serce.
To co wydarzyło się w tym domu jest po prostu okropne.
To czego doświadczyli ludzie, którzy znali Castro i jego rodzina, też jest okropne. Żył w destrukcyjnym świecie, którym zarażał i niszczył wszystkich w okół psychicznie i fizycznie. Jednak to do przeżyły dziewczyny zamknięte w tej piwnicy, przechodzi ludzkie pojęcie.
Nie wiem ile razy zamykałam książkę. Ale naprawdę sporo. Byłam momentami okropnie zła, smutna i czułam straszną niechęć do oprawcy.

Autor napisał tą książkę bardzo dokładnie, wręcz dosadnie, z każdym szczegółem. Niektóre momenty były naprawdę straszne, wręcz obrzydliwe.

Finał tej historii dał mi nadzieję, jednak to z czym musiały uporać się te prawdziwe bohaterki łamie serce za każdym razem, kiedy o nich pomyślę.

To warto przeczytać.