W czepku urodzone recenzja

Powtarzam to przy okazji każdej tego typu publikacji - trwa moda na książki medyczne. Jak nie patolog to kardiolog. Jak nie chirurg to pielęgniarka itd. Każdy chce opowiedzieć swoją historię. Są osoby, które odczuwają potrzebę podzielenia się się swoją historią zawodową z szerszym gronem odbiorców. Zdarzają się też tacy, którzy robią to dla chęci zysku. A co kieruje mną sięgającą po takie książki? Zdecydowanie czysta ciekawość. Czy tym razem została zaspokojona?

Nie mogę jednoznacznie potwierdzić lub zaprzeczyć. Z jednego punktu widzenia książka była interesująca, momentami nawet szokująca. Z niedowierzaniem czytałam jak pielęgniarki w Polsce są traktowane. Żeby nie było, miałam świadomość jak bardzo są niedoceniane, ale nie sądziłam, że sięga do aż tak daleko. Patrząc na to z drugiej strony nie dowiedziałam się o zawodzie pielęgniarki niczego nowego a wyszłam jedynie z założenia, że większość pielęgniarek to cierpiętnice. Brakowało mi w tej książce wypowiedzi osób podchodzących do tej profesji z pasją. Staram się zrozumieć wiele, nawet popierać protesty tego środowiska, choć nie jestem z nim ściśle związana. Ale na litość boską. Tak trudno było przedstawić zawód pielęgniarki w innym świetle? Rozumiem, że praca w tym zawodzie to łatwych nie należy, ale to samo może powiedzieć górnik, budowlaniec czy policjant. W podobnych publikacjach trafiałam na ludzi, którzy jasno i wyraźnie potrafili podkreślić trudy swojej pracy, ale opowiadali o tym z takim zainteresowaniem, że chciało się o tym czytać. Ode mnie naciągane 5/10.

,,Być może pochodzę do tego zbyt idealistycznie, jednak według mnie pielęgniarstwo to nie tylko praca. To określony styl życia, na który się godzimy".