Szeptacz recenzja

O ,,Szeptaczu" mówili wszyscy. Zarówno ci, którzy go czytali, jak i ci którzy nie mieli zamiaru do niej zajrzeć. Upraszczając - ta książka wyskakiwała z lodówki. Ciekawość nie pozwoliła mi pozostać bierną na to co się wokół tej pozycji dzieje i się nią nią skusiłam. Czy było warto?
20 lat temu seryjny morderca zamordował pięciu chłopców. Nadano mi pseudonim Szeptacz, ponieważ miał on w zwyczaju szeptać nocą pod oknami swoich ofiar. Kiedy dochodzi do zaginięcia kolejnego chłopca na mieszkańców Senne Featherbank pada blady strach, ponieważ prowadzący śledztwo detektywi dostrzegają podobieństwa do spraw sprzed lat...


Moim zdaniem zbyt głośna reklama zaszkodziła tej pozycji. Debiut koniec końców sam by się obronił, a zrobiono wokół niego taki szum jakby nie wiadomo kto tę historię napisał. Wydaje mi się, że niepotrzebnie autor mieszał gatunki w swojej powieści. Wątek kryminalny nie był oszałamiający, ale jak na pierwszy twór artysty całkiem przyzwoity. Mam zastrzeżenia do tego, że fabuła zmierzała w kierunku grozy. Już nie chodzi oto, że nie lubię się bać. Jakoś bym to przetrwała. Tu chodzi oto, za do końca nie było się czego wystraszyć. Szkoda, że to nie dokładne opisy danej sytuacji a pojedyncze dialogi przyprawiały o gęsią skórę. Gdyby nie moja wyobraźnia to już w ogóle nie byłoby czego zbierać.
Podsumowując - ta książka jak na debiut nie jest zła, ale czegoś mi w niej brakowało. Ode mnie 6/10. Życzę pisarzowi rozwinięcia skrzydeł i czekam na kolejne jego powieści.