Soledad znaczy samotność recenzja

Często sięgacie po literaturę piękna?
Ja przyznam szczerze, że dawno nie czytałam ale książka ze zdjęcia przyciągnęła mnie okładką i opisem. I to był strzał w dziesiątkę. Brakowało mi tej delikatności i magii.
"Soledad. Znaczy samotność" to historia Frasquity, mówią, że jest wiedźmą i uzdrowicielką. Ze szmatek, ścinek i różnorodnych materiałów potrafi wyczarować przepiękne suknie. Suknie, które potrafią omamić najbardziej wybrednego mężczyznę. Ta umiejętność przekazywana jest z pokolenia na pokolenie. Przez jej dar i zazdrość ludu, zostaje wygnana z wioski. Razem z córkami udaje się w podróż. Czy odnajdzie lepsze życie? Czy jej córki unikną przeznaczenia?

Od samego początku autorka zabiera nas w całkiem inny świat, piękny, bardzo autentyczny ale dla tamtych czasów strasznie okrutny. Poznajemy historię Frasquity. Wiele w życiu przeszła, jej historia jest pełna bólu, ale też dla niej pięknych, magicznych chwil, na przykład wtedy kiedy odkryła jak nici pięknie iskrzą się w słońcu, banalne, prawda?

Jej dar był niesamowity. Poczułam tą magie już na pierwszych stronach i choć nie interesuje się szyciem, niciami czy sukniami, tutaj jak najbardziej miałam ochotę na więcej i więcej. Autorka mnie oczaczarowała tymi opisami. Napisała tą powieść z niezwykłą subtelnością i wrażliwością. Magia.

Historia Frasquity opowiada nam o codzienności jej i jej rodziny,a ta łatwa nie była. Mała wioska, pełna uprzedzeń i zabobonów. Niesamowicie religijna społeczność. Podejście do śmierci tych ludzi mnie oszałamiało, plotki, skandale, każdy węszył jak tylko mógł.

"Wciąż się boję tej samotności, która przyszła do mnie wraz z życiem, tej pustki, która mnie drąży, zużywa od środka, rozdyma się, poszerza jak pustynia i rozbrzmiewa martwymi głosami".

W tej historii wszystko jest niesamowicie nieprzewidywalne. Na jednej stronie mamy spokojne jezioro, a już na drugiej totalny emocjonalny sztorm. Ich podróż była długa i bolesna, nie było łatwych rozwiązań, a pomoc przybywała bardzo rzadko. Jesteście ciekawi jak zakończyła się historia Frasquity i jej córek? Ja byłam i to bardzo, ta książka jest tak pięknie napisana, że momentami brakowało mi słów.
Piękna historia, choć nieco zawiła, warta przeczytania. Czasami gubiłam się w narracji, imiona i nazwiska są trudne do zapamiętania ale zdecydowanie ma więcej zalet niż wad. Pod piękną oprawą skrywa się cudowna historia napisana w mistrzowskim stylu!