Amok recenzja

Śledzę uważnie Wasze pierwsze reakcje po przeczytaniu "Amoku" i zdecydowanie najczęściej pojawia się krótkie słowo "dlaczego?" Zastanawiam się wtedy, czy naprawdę oczekujecie odpowiedzi, czy jednak stawiacie pytanie retoryczne. Takie zakończenie jest konsekwencją tego, co przez całą trylogię starała się nam przekazać Izabela Janiszewska. I ja, zamykając tę książkę, poczułam ogromną wdzięczność - dziękuję Ci, Izo, za to, że czarując słowami, zamiast iluzji, dałaś nam prawdę. Prawdę o życiu - bardzo rzadko jest łatwe i cukierkowe, zdecydowanie częściej musimy się mierzyć z sytuacjami, które zdają się nas przerastać. Granice między dobrem a złem zaczynają się zacierać i przychodzi moment, gdy każda podjęta przez nas decyzja prowadzi nas właśnie na ziemię niczyją, w pas szarości, na którym trudno dostrzeć czerń i biel.

Bruno musi się tym razem zmierzyć z niemal osobistą sprawą - zaginięciem swojej koleżanki z pracy. I choć doskonale wie, kto przetrzymuje Sylwię, niewiele może zrobić. Jednak komisarz nie chce się pogodzić z biernym odgrywaniem roli, w jakiej obsadził go psychopatyczny morderca. Dowody zbierane przez śledczych prowadzą na bardzo zaskakujący trop...

Larysa nie przestaje dociekać prawdy o śmierci swojego przyjaciela. Jednocześnie musi przygotować kolejny artykuł dla swojej wymagającej szefowej. Gdy wkroczy do świata wpływowej rodziny, szybko przekona się, jak wiele sekretów można ukryć za idealną fasadą.

Książki Izabeli Janiszewskiej charakteryzują się mnogością wątków, które początkowo wydają się być zupełnie ze sobą niepowiązane. Autorka tka misterną sieć, w której każda pojedyncza nić jest nie tylko starannie przemyślana, ale może się ostatecznie okazać kluczowa. To prawdziwa sztuka tak pisać - nie wprowadzać chaosu, a rozbudzać zainteresowanie czytelnika. Kiedy poszczególne elementy zaczynają splatać się w całość, wszystko wydaje się być oczywiste, ale to dopiero wtedy, gdy Autorka nam na to pozwoli.

Nie czytałam nigdy wcześniej tak doskonale skonstruowanej trylogii, w której każdy tom pełni inną, równie ważną rolę.

Skoro Izabela Janiszewska w taki sposób wkracza na scenę kryminału, to trudno sobie wyobrazić, co będzie dalej.

Moje 11/10.