Patrick Melrose, wydanie filmowe recenzja

Książkę ze zdjęcia planowałam przeczytać na początku roku. Odkładałam ją sukcesywnie, ponieważ bałam się jej rozmiarów. Zmobilizowałam się w końcu, ponieważ miałam ogromny apetyt na ekranizacje tej powieści, w której główną rolę gra jeden z moich ulubionych zagranicznych aktorów. A że trzymam się zasady najpierw przeczytaj potem obejrzyj.
 to w końcu znalazłam chwilę, która trwała ponad tydzień i przeczytałam tę książkę.
 
 ,,Istnieje coś takiego na lato. Do czytania na plaży, w hamaku, albo wśród wysokiej trawy. Obiecuje przyjemność i całkowite zanurzenie: jeżeli co parę minut kładziemy ją sobie na piersi rozmyślając o obiedzie, to raczej nie mamy do czynienia z książką na lato. Prawdziwa książka na lato jest prawdziwsza niż lato: człowiek porzuca przyjaciół i bliskich, zaszywa się w pokoju, otacza moskitierą...". Nie bez powodu przytoczyłam fragment wstępu tej powieści bo...on mi się po prostu podoba i uważam, że jest prawdziwy. Jest pretekstem do postawienia pytania: Czy Patrick Melrose to książka na lato? W moim odczuciu nie do końca. Nie mam tu na myśli jej rozmiarów. Raczej chodzi mi tutaj o treści. W środku trafiałam na różne fragmenty. Jedne zapierały mi dech w piersiach, mogłabym się nimi rozkoszować przez długi czas, by po kilku rozdziałach przeczytać krótki materiał całkowicie dla mnie niezrozumiały. Niestety jest to powieść nierówna, która momentami zachwyca, a chwilami odbiera ten zachwyt. W odbiorze całej historii pomogła mi ekranizacja, którą bardzo polecam. Ode mnie 8/10.
 
Patrick Melrose to #pięcioksiąg w skład którego wchodzą: Nic takiego Złe wieści, Jakaś nadzieja, Mleko matki, W końcu opowiadający o złej rodzinie z dobrym nazwiskiem. Tytułowy bohater w momencie śmierci ojca wspomina swoje dzieciństwo i stara się skonfrontować ze swoją teraźniejszością. Zaniedbywany przez matkę alkoholiczkę, gwałcony od piątego roku życia przez ojca wyrasta na mężczyznę, który radzi sobie z rzeczywistością jedynie dzięki narkotykom. Odejście ojca skłania go do refleksji i zastanowienia się nad tym, czy nienawiść jaką darzy rodziców pozwoli kiedykolwiek na to, by ruszyć dalej i założyć własną rodzinę.