Mów do mnie recenzja

A co, jeśli masz ostatnią szansę, aby usłyszeć głos ukochanej osoby?
Te słowa sprawiły, że musiałam sięgnąć po najnowszą książkę Michaliny Kowalik. I powiem wam szczerze, że przesłane chusteczki w paczce są naprawdę potrzebne. Od pierwszych stron zaczęło mnie ściskać w żołądku i nie chciało przestać.

Emilia i Mikołaj 8 lat temu poznali sie. W ich znajomości zawsze było wiele niedomówień i tajemnic. Oboje wiele przeszli w życiu, a ich problemy z najbliższą rodziną zostawiły ślad w ich duszach. Podczas katastrofy budowlanej w której dziewczyna znajduje się pod gruzami, Emilia dzwoni do Mikołaja i postanawia powiedzieć mu co naprawdę czuje, bo może stracić życie.

Czy nie jest za późno na gre w otwarte karty?

Michalina Kowalik stworzyła delikatną, wrażliwą historię o miłości, ale nie zabrakło w niej bólu i cierpienia, oj nie. Ta historia jest naszpikowana bólem i cierpieniem. Serce bohaterki wytrzymało sporo, a moje pękało coraz bardziej i bardziej.

Bohaterowie od razu zdobyli moją sympatię. Emilka za bycie taką prawdziwą, wrażliwą na cierpienie innych. Mikołaj za tą tajemniczość i również wrażliwość na uczucia. Dobrych przyjaciół tej dwójki , czyli Igora i Katrinę pokochałam! Za szczerość, wsparcie i totalnie fajne poczucie humoru. I na koniec wspomnę o dziadku Emilki. Człowiek złoto. Chętnie wypiłabym z nim jakąś nalewkę! Jak widzicie bohaterowie mają w sobie to coś, mają też wady ale o nich wam nie wspomnę, sami odkryjcie co skrywają ich wnętrza.

Fabuła przedstawiona jest z "teraz" czyli momentu kiedy Emilka leży pod gruzami i z momentu kiedy ta dwójka się poznała i zaczęli do siebie coś czuć. Obie perspektywy są świetnie skonstruowane, trzymają w napięciu i ciągle mamy ochotę na więcej.
Ja tą książkę przeczytałam na raz. Nie mogłam się oderwać ani na chwilę. A ostatnie 60 stron czytałam z takimi łzami w oczach, że musiałam robić sobie przerwy. Co tu się wydarzyło?!?! Ciężko się pozbierać. Duży wątek obyczajowy połączony z rozterkami i trudnymi wyborami. Dawno nie czytałam czegoś równie emocjonującego i bardzo polecam tą pozycję. Skłoni do refleksji nad miłością, nad tym co ważne i można sobie popłakać do woli. Cudowna ale smutna! Jednak będę ją dobrze wspominać.