Materiał na męża recenzja

Podobnie jak pierwsza część, tak i ta przypadła mi bardzo do gustu. Mamy w niej jeszcze więcej humoru, okraszonego brytyjskim akcentem. Nie powiem, wiele żartów nie zrozumiałam, ale myślę, że gdybym przeczytała po angielsku, gra słów miałaby dla mnie większy sens.

Zacznę od tego, że książka jest podzielona tak naprawdę na pięć części.
Cztery wesela i pogrzeb, dosłownie. Autor otwarcie przyznaje się, że „jawnie i bezwstydnie skopiuje Cztery wesela i pogrzeb”. Absolutnie podobało mi się przedstawienie rozterek życiowych bohaterów i konsekwencji podejmowania ich decyzji.

Momentami czułam się nieźle wkurzona, ponieważ Luc O’Donnell tak strasznie komplikował sobie życie niepotrzebnymi domysłami, czy kłótniami z Oliverem, że aż mną telepało, mówiąc kolokwialnie. W tej części w głównej mierze skupiamy się na tematach ślubnych i powiedzenie, że Luc postanawia przypadkowo się oświadczyć, jest jak najbardziej w punkt.

Im dalej jesteśmy, tym bardziej widzimy różnice, jakie między mężczyznami można dostrzec. Nie wiem tylko, czy aby na pewno we wszystkim się zgadzam, bo niektóre sytuacje były wręcz kuriozalne i niedowierzaniem, ale autor zrobił naprawdę świetną robotę.

Oliver Blackwood dotychczas pokazywany jako ten bardziej ogarnięty życiowo, poważny i stateczny, pokazuje nam, że tak naprawdę się mylimy, jeśli sądzimy, że jest ugodowym człowiekiem, który postępuje wedle ściśle określonych reguł i zasad.

Luc O’Donnell dla mnie jest postacią, która jest niesamowicie barwna i na swój pokraczny sposób, próbuje wyrazić siebie i dopiero przy końcu okazuje się, jak po drodze popełnił wiele błędów, które zaprowadziły go na skraj wytrzymania. Presja, jaką sobie narzucił, sprawia, że mało co przestaje wątpić w swój szczery związek, dla którego poświęcił całego siebie.

Poboczni bohaterowie również mieli swój własny świat i naprawdę cieszę się, że miałam okazję poznać tyle barwnych postaci, wykreowanych przez autora. Jedyne, do czego mogłabym się przyczepić to mimo wszystko postępowanie Luca i to, że czasami wyolbrzymiał niektóre problemy.

Zachęcam wszystkich, którzy lubią niesztampowy humor, by sięgnęli po pierwszą, jak i drugą część. Obiecuje, że ubawicie się niesamowicie, a wasze samopoczucie po tej książce stare się niesamowicie dobre.