Gad. Spowiedź klawisza recenzja

Po przeczytaniu wspomnień m.in. lekarzy, pielęgniarek czy policjantów, postanowiłam sięgnąć po zawód, który jest mi dość bliski w związku z lokalizacją położenia budynku, w którym pracują bohaterowie książki Pawła Kapusty. 

Z mojego balkonu widać kawałek budowli, który nosi nazwę Zakład Karny nr 1 w Strzelcach Opolskich. Codziennie przechodzę obok niego, niejednokrotnie mijając skazanych wyruszających do pracy w pobliskiej fabryce. Kiedyś mnie to przerażało, teraz mam do tego obojętny stosunek. Ale nie o tym chciałam. Wśród moich znajomych jest kilku byłych i obecnych klawiszy. Nieraz chciałam zaspokoić swoją ciekawość wypytując o ich codzienność. Dopiero teraz po przeczytaniu książki nie dziwię się, że nie byli skorzy do rozmowy. W książce opisane są sytuacje z którymi praktycznie na co dzień stykają się osoby pracujące w służbie więziennej. Są historie, o których mówi się głośno i wydają nam się czymś normalnym, ale zdarzają się również epizody po usłyszeniu których włos jeży się na głowie. Jak w każdym zawodzie natrafić można na tematy tabu, ale akurat w tej publikacji autor starał się je przełamywać. Ciężko jest polecać tego typu książki, ale wobec tej pozycji nie można przejść obojętnie. Jeżeli wydaje ci się, że to co wiesz na temat zawodu klawisza jest wystarczające, tym bardziej sięgnij po tę publikację, bo podejrzewam, że szybko zmienisz zdanie. Autor być może nie odkrywa Ameryki, ale myślę, że niejedną osobę zaskoczy to, co dzieje się za murami zakładów karnych. Ode mnie 8/10.