Dom obok recenzja

Rok 1985 Łódź. W mieście młody nauczyciel Andrzej Kołtun morduje dwie małe dziewczynki. Morderca zostaje skazany na karę śmierci. 30 lat później, czternastoletnia Julia w ramach szkolnego projekty zaczyna interesować się tym tematem, a na jaw udaje jej się wyciągnąć nowe fakty. Co ukrywają mieszkańcy?

Na początku miałam mieszane uczucia, bo przez większość czasu czytamy perspektywę dziecka, które wtajemnicza się w dawne morderstwo i dziecka, które zostało zamordowane. Autorka jednak idealnie wczuła się w taką narrację, nieco dziecinną, momentami dojrzałą, ale nadal zaskakująco zabawną, lekką i z nutką dreszczyku. I ja z miłą chęcią odkrywałam kolejne tajemnice razem z Julką. Polubiłam ją bardzo, za tą dziecinną szczerość i jej przemyślenia.

Książke czyta się bardzo szybko, autorka ukazała historię z perspektywy wielu bohaterów i w dwóch liniach czasowych. To mój ulubiony sposób przedstawienia historii. Od samego początku dużo się dzieje i nie ma chwili wytchnienia. Rozdziały są bardzo krótkie! A to kolejny duży plus. Perspektywa tajemniczego "Mroku" baarrrdzo podkręcała atmosferę.

W książce zostało poruszonych wiele trudnych aspektów. Rodziny dysfunkcyjne nawet te z sąsiedztwa.. Przemoc domowa, ludzie wszystko widzą i słyszą, ale nie pomogą, bo "nie chcą się wtrącać". Młode dziewczyny pragnące tylko miłości matki, czy ojca..w zamian dostają poczucie winy i bure na każdym kroku, szukają poczucia bezpieczeństwa tam, gdzie nie powinny. W książce znajdziecie wiele patologicznych zachowań, które mogą mieć odzwierciedlenie w prawdziwym życiu. I to przyprawiło mnie o gęsią skórkę. Bardzo współczułam młodym bohaterkom, tego, jak są traktowane i jak sobie z tym radzą. Na każdym kroku wyśmiewane, czy to w domu, czy w szkole.

Autorka potrafi w emocje. Bez dwóch zdań. Z wielki zaciekawieniem czyta się tą opowieść nie mając pojęcia, co wydarzy się za chwilę. I choć to nie jest typowe śledztwo, dzieje się sporo, i ma się ochotę na więcej. Na koniec miałam dwa tropy, jeden celny. To bardzo udany debiut, po którym nawet zakręciła mi się łezka w oku. Polecam!