Decyzja recenzja

Autor zabiera nas do Wrocławia gdzie na śmietniku zostają znalezione zwłoki noworodka. Śledztwo prowadzi wydział zabójstw komendy wojewódzkiej. Policjanci zawziecie szukają sprawcy. Kto zabił i dlaczego? Czym kierował się zabójca?

Piotr Kościelny znowu wyssał ze mnie emocje. Ja wiedziałam, że po raz kolejny moje serce będzie wystawione na wiele prób, że znowu będę czuć bezsilność i będę chciała równie szybko znaleźć odpowiedź - jak śledczy w tej historii.
Nie spodziewałam się jednak takiej historii, która po prostu uderzy w sam środek. W czuły punkt. I choć mamy tutaj bardzo sympatycznych śledczych, których teksty bardzo mnie bawiły, powaga tematu w tej książce wszystko przyćmiła i rozwaliło mnie to emocjonalnie.

Historie napisaną przez autora poznajemy z kilku perspektyw. Niektóre są smutne, wstrząsające i czuję się bezradność. Poznajemy małżeństwo. Justyne i Sławka. Ta perspektywa budziła we mnie chęć mordu. Naprawdę. Nie chcę za wiele zdradzać, ale osoby takie jak Sławek powinny zapłacić za swoje czyny najsurowszą karę. Nic i nikt nie wytłumaczy takich patologicznych zachowań. Autor zaserwował nam coś, co może mieć miejsce u sąsiada za ścianą. Poruszył sprawy o których głośno się nie mówi, pokazał czyny, które zostają zaśmiecone pod dywan.

Kolejną perspektywą jaką poznajemy jest oczywiście śledztwo. Dokładne, takie jak lubię najbardziej, a policjanci są wykreowani jak prawdziwi. Mają swoje problemy, ale sposób w jaki pokazują swoją pracę daje nam wgląd w sam bardzo realistyczny środek. Dopingowałam im, choć bałam się co będzie dalej i czy będzie gorzej..

Napięcie, złość, nadzieję i ogromną niemoc czułam przez większość czasu. Z jednej strony mobilizowała mnie praca policji, trzymałam za nich kciuki, a z drugiej strony ciągle spadały na mnie takie negatywne emocje od tych złych ludzi, że byłam w szoku, a najgorsze jest to, że takie rzeczy mogą naprawdę mieć miejsce i kiedy nachodziły mnie takie myśli, historia stawała się wręcz paraliżująca.

Miałam ogromne oczekiwania i w pełni zostały one spełnione. Ta historia wgryzła mi się w umysł i serce. Zakończenie akceptuje, ale nie wiem wszystkiego i tak naprawdę podobało mi się, ale czułam pustkę. Kolejna historia, która po prostu jest tak napisana, że nie odróżniam fikcji od prawdy. 🤷‍♀️ Wielki ukłon po raz kolejny! Czytajcie, smakujcie, choć smak ma naprawdę gorzki, ale myślę, że każdy, absolutnie każdy potrzebuje taki kubeł wody na głowę, aby otworzyć oczy i może stać się ciut bardziej uważnym i odważnym.