Daisy Darker recenzja

Tytułowa Daisy Darker jest czarną owcą rodziny. Kobietą, która miała nie żyć zaraz po narodzinach, przez wadę serca - śmierć upomniała się o nią wiele razy, jednak zawsze wychodziła z tego cało. Daisy przybywa do domu swojej babci na jej osiemdziesiąte urodziny. Trwa Halloween, Seaglass to popadający w ruinę dom na kornwaliskiej wysepce. Rodzina Darkerów po długim czasie spotyka się razem. Na wyspę nadchodzi przypływ, zostają odcięci od świata. Babcia tuż po północy umiera, po godzinie znajdują kolejne ciało.. ktoś na nich poluje, rodzina musi zmierzyć się z zabójcą i swoimi wspomnieniami...

Bardzo podobała mi się atmosfera, którą autorka stworzyła. Piękne opisy wyspy, dom, który przeżył wiele, każdy pokój był wypełniony wspomnieniami. Intrygującą rodziną są Darkerowie. Myślę, że jak w większości rodzin, czas odbił na nich swoje piętno. Wiele rzeczy ich poróżniło, każdy z nich ma swoje wady do których nie chce się przyznać. Podobno rodzina powinna trzymać się razem, w ich przypadku dobrze wyszli na tym, że żyli w miarę oddzielnie. Tylko co ich poróżniło? Można powiedzieć, że wszystko, a największy błąd popełnili rodzice.
Moją sympatię zdobyła babcia Daisy, która swoją szczerością rozbroiła mnie już na samym początku, przez całą książkę miałam wrażenie, że tylko dzięki niej coś dobrego w życiu spotkało główną bohaterkę. Zawsze mogła wracać do tego pięknego, choć upiornego miejsca i znajdowała tam wsparcie- swoją babcię.

Fabuła w książce jest dość dynamiczna, mija kilka godzin, a tam ciągle coś się dzieje. Zabójca jest nieznany, rodzina przerażona, a kolejne tropy przyprawiają o gęsią skórkę. Wiele razy zadałam sobie pytania: Jak rodzina mogła traktować Daisy w tak okrutny sposób?
Rodzina Darkerów zapomniała o wielu znaczących wartościach.

Autorka wodziła mnie długo za nos, szczerze powiem, że to jedna z lepszych książek, które miałam okazję przeczytać w tym roku. Jest niesamowicie dopracowana, każda myśl głównej bohaterki ma fajny przekaz, o którym nie zawsze się pamięta. Bohaterowie wzbudzają mnóstwo emocji, od ciepła w sercu, po chęć mordu.
Czytelnik może typować zabójcę, ja za każdym razem się myliłam, a finał tej historii jest jak z kosmosu. Zdecydowanie inny, totalnie nieprzewidywalny ale tak dobrze dopracowany, że aż łzy mi poleciały! Ogromnie polecam. Ja jestem pod wielkim wrażeniem!