Bo jutra nie będzie recenzja

" (...) doskonale wiem jak bardzo przereklamowane jest stwierdzenie, że czas leczy rany. Ani nie leczy ran, ani nie pozwala zapomnieć. Pozwala jedynie z każdym dniem coraz lepiej oszukiwać samego siebie, że ból kiedyś przeminie".

Jak wiele razy ludzie ubierają maski, aby ukryć to, co czują? Jak często żyjemy w związkach w których jesteśmy nieszczęśliwi, ale chcemy uszczęśliwiać innych, nawet kosztem swojego zdrowia psychicznego? Jak długo można wytrzymać w złotej klatce i w końcu pęknąć? Da się po tym pozbierać? Uda się zbudować życie od nowa?
Główna bohaterka kolejnej książki autorki ma wiele trudności do pokonania. Czy przejdzie przez nie sama?

"Nienawidzę emocjonalnej ciszy i pustki. Jestem już cholernie zmęczona udawaniem szczęśliwej".

Klaudia na pozór wiedzie perfekcyjne życie ze swoją córką i mężem, ale za drzwiami mieszkania znajduje tylko obojętność i chłód bijący od męża. Dla córki stara się być twarda. Grzesiek ją zdradza, ale siłą trzyma przy sobie.
Kiedy Karolina poznaje Sebastiana on chce jej pomóc wyrwać się z tego. Jednak czy na pewno ma dobre zamiary? Czy uda jej się uciec od męża?

Główna bohaterka jest jak popękane lustro. Znalazła się w sytuacji bez wyjścia, jest wykończona i coraz częściej myśli o śmierci. Przypadkiem poznaje Sebastiana, ale i jemu do końca nie może zaufać, choć pożądanie wkrada się między nimi w sposób naturalny. Obojgu brakuje bliskości.

Od samego początku przytłaczały mnie emocje bijące od Klaudii. Czułam jej samotność, jej strach i poczucie tego, że nie będzie lepiej.
Nie mam pojęcia jak autorka to zrobiła, ale ze strony na stronę coraz bardziej wciągałam się w jej powieść i nie mogłam w żaden sposób przewidzieć co stanie się dalej. A była ona wyjątkowo smutna.

Grzegorz kierował się w życiu dziwnymi zasadami. Jest okropny, aż serce ściskało mnie wtedy, kiedy żonę traktował jak worek na swoje plemniki. Nie angażując się emocjonalnie w żaden sposób uważał się za męża idealnego. Denerwował mnie i miałam nadzieję, że karma do niego wróci z podwójną siłą.

Jeśli chodzi o Sebastiana to miałam sporo rezerwy co do niego. Umówmy się. Klaudia nie miała szczęścia do facetów, była krucha, a on nie do końca zdobył moje zaufanie, chciał dobrze, ale ciągle razem z Klaudią doszukiwałam się drugiego dna, bo spadł jak anioł z nieba i bezinteresownie chciał jej pomóc? Coś mi tutaj nie pasowało. Czy słusznie, nie zdradzę. ;) Ma on też swój bagaż doświadczeń, który mnie zaskoczył.

" Chciał jej pokazać, jak bardzo może jeszcze być szczęśliwa i jak piękne może być życie".

To historia pełna niespodziewanych zwrotów akcji, pełna bólu i strachu. Nie mogłam jej odłożyć do samego końca, a tam czekała na mnie kolejna niespodzianka, przez którą poczułam sie jak oblana zimnym wiadrem wody.

To moje pierwsze spotkanie z autorką i jedno muszę przyznać, potrafi podejść czytelnika, przekazać emocje bohaterów w bardzo naturalny sposób i wtrącić wątek sensacyjny w prawdziwe życie.

"Nasze życie składa się zarówno z tych pięknych, jak i tych smutnych opowieści. One wszystkie tworzą nas takimi, jakimi teraz jesteśmy".

Polecam!