Kalejdoskop Zmysłów recenzja

Recenzja ambasadorska

[…] Nie przypuszczałam, że zwyczajność może być tak wspaniała. Rozszalałe emocje w intymnych sytuacjach zmieniły postrzeganie świata, zawęziły pragnienia. Cała rzeczywistość skupiła się wokół jednego człowieka. Umysł otuliła różowa mgła szczęścia, na warcie siedziała Pani Pewność. Widziałam, że jest zadowolona. Obecności złośliwego duszka nie czułam już. Musiało być dobrze. Byłam tego pewna[…]

Każdy z nas przeżywa różne stany emocjonalne. Kolorowe, jak i szare, bure i ponure. Jak w tej historii.

Historii o Marlenie, która mówi o sobie, że ma ADHD. Zdobywa pracę w korporacji, w której raczej nikt nie jest grzeczny i poukładany, jeśli chodzi o wyjazdy integracyjne. Awans zdobywa się przez łóżko, a jak nie zgadzasz się to wylatujesz. A jednak tak się nie stało. Marlena ze swoją upartością i stawianiem swoich granic sprawiła, że nikt nie zaproponował jej zbliżenia intymnego. Do czasu kiedy jej myśli zaczął zaprzątać pewien jegomość. Norbert. Istne ciacho. Co zrobiła Marlena? Jak się potoczyły jej losy w tej firmie? Sami się przekonajcie.


Są książki, które nam się nie podobają, bo mają np. nudnych bohaterów i niewciągająca akcję. Są książki, które przyprawiają o ciarki i sprawiają, że po nich mamy kaca moralnego. Są książki, które kochamy i wielbimy za bohaterów, którzy mają zasady, za ich bezpośredniość i bycie takim „normalnym” , a takie moim skromnym zdaniem są książki Moniki. Tę pozycję pochłonęłam w ciągu kilku godzin. Nie raz o mało co nie spadłam z łóżka ze śmiechu czy omal nie zakrztusiłam się wodą, z tego co mówiła Marlena. Brawo za odwagę i posiadanie kręgosłupa moralnego. Sceny erotyczne tak mocno wysublimowane, że bardzo działały na wyobraźnię. A Norbert no cóż, mokre marzenie każdej kobiety. Jego oczy, jego ciało aż krzyczało, aby go dotykać i mieć jego obraz cały czas przed oczami. Autorka jakby czytała w moich myślach, bo praktycznie przez całą książkę nie pozwala odetchnąć na moment. Co więcej, w tej historii było coś takiego, co sprawiało, że człowiek chciał czytać i czytać. Nie dało się od tej pozycji oderwać. Monika to moim zdaniem mistrzyni słowa pisanego.

Co mogę powiedzieć/ napisać. Polecam z czystym sumieniem tę pozycję i nie tylko. Mnie ta pozycja mega zauroczyła i sprawiła, że częściowo uwierzyłam, że czasem nie warto mieć pesymistycznych myśli i przestać analizować tylko poddać się tu i teraz i czasem zaryzykować, bo z tego może powstanie coś pięknego. Dziękuję Ci Moniko za tą książkę i za słowa w niej znalezione. Niektóre z nich zapamiętam na długo ;)