Blondyn i blondyna recenzja

Magdalena Kulus jest absolwentką polonistyki, robi doktorat na Uniwersytecie Śląskim, pracuje w Wydziale Promocji Urzędu Miasta Tychy a w wolnych chwilach prowadzi blog. Magdalena cierpi na rdzeniowy zanik mięśni i jeździ na elektrycznym wózku inwalidzkim, którego nazywa Elektrykiem.
,,Blondyn i Blondyna” jest książka, zbiorem wpisów które ukazały się na blogu Magdy na przestrzeni 2007-2010 roku. Dodatkowo oprócz wpisów które zostały opublikowane w sieci możemy przeczytać komentarze, dopowiedzenia które dodała autorka podczas przygotowywania wersji drukowanej swojej historii. Magdalena opowiada o swojej chorobie z którą musiała się zmagać ,,odkąd pamięta”, o dojrzewaniu o trudach dorosłości. Opisuje jak wygląda jej codzienne życie, ile trudu sprawia jej wykonywanie najprostszych domowych czynności, jak ciężko dojechać jej na uczelnie. Opowiada jak odbierają ją ludzie w jaki sposób udzielana jest jej pomoc. Bardzo duża część książki poświęcona jest czworonożnemu towarzyszowi Magdaleny, psu Igorowi. Dzięki niemu dziewczyna może normalnie funkcjonować, nie potrzebuję drugiego człowieka do pomocy przy codziennych czynnościach, takich jak podawanie leków, przynoszeniu telefonu, podnoszenia rzeczy z podłogi.
Magdalena Kulus jest pełna optymizmu, mimo ciężkiej choroby która ją spotkała nie poddaję się, nie użala się nad sobą. Chcę czerpać jak najwięcej z życia, stara się żyć jak zdrowi ludzie. Ten optymizm widać po każdym wpisie, jest pełna siły i woli walki. Bariery na które bardzo często napotyka, nie są dla niej przeszkodą, zawsze szuka sposobu aby je przezwyciężyć a codzienna walka z przeciwnościami wzmocniła ją. Czytając książkę od razu można spostrzec, że autorka jest bardzo ciepłą, pełna miłości, sympatyczną dziewczyną. Może ona być przykładem, wiele można się od niej nauczyć m.in. pozytywnego nastawienia, nie poddawania się mimo przeciwności, radości życia. Nie mogę nie wspomnieć o Blondynie czyli psie asystencie. Odgrywa on olbrzymią rolę w życiu Magdaleny, jest jej przyjacielem i pomocnikiem. Nie tylko ułatwia jej codzienne funkcjonowanie ale także wnosi do jej życia radość i szczęście. Autorka opisuje jak ważna jest w jej życiu jego pomoc ale także dzieli się z czytelnikami anegdotami i śmiesznymi sytuacjami których sprawcą był Igor.
Ta książka bardzo długo leżała u mnie na półce, nawet nie wiem czemu tak późno po nią sięgnęła. Czyta się ją bardzo dobrze. Jest to przede wszystkim książka, która bardzo długo pozostaje w pamięci. Od razu po jej przeczytaniu nie usiadłam do pisania recenzji, musiała wszystko przemyśleć, poukładać sobie w głowie. Niesie wiele wartości, daje dużo do myślenia.