Carol. Opowieść wigilijna recenzja

Jack O'Malley jest pięćdziesięcioletnim rozwodnikiem i bardzo bogatym biznesmenem. Jest samotnikiem z pokaźnie wypchanym portfelem, nienawidzi przedświątecznych tłoków, ludzi kupujących prezenty, wszechobecnych kolejek oraz świat Bożego Narodzenia. W kawiarni połączonej z księgarnią, właśnie w przedświątecznym okresie , wpada na oszałamiająco piękną kobietę, sporo od niego młodszą ale Jack uważa, że ma u niej szanse. Zaczyna z nią flirtować, wszystko idzie gładko i nagle zamiast w zatłoczonej kawiarnio- księgarni wraz z kobietą jest w swojej klasie za czasów podstawówki. Okazuję się, że celem pięknej nieznajomej jest pokazanie biznesmenowi przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
Tak, dobrze wam się kojarzy. ,,Carol. Opowieść wigilijna” napisana jest na podstawie ,,Opowieści wigilijne” Karola Dickensa. Jack O'Malley jest tak jak jego pierwowzór Scrooge egoistą, zapatrzonym i skupionym na własnych potrzebach bogaczem, wściekłym na cały świat tak naprawdę o nic. Na szczęście na jego drodze pojawia się Carol, która uświadamia mu co naprawdę się w życiu liczy, co nadaje sens istnieniu człowieka. Zabiera go w podróż do przeszłości, pokazuje mu jaki kiedyś był szczęśliwy, jakimi wartościami się kierować i co tak naprawdę było dla niego ważne. W podróży przez teraźniejszość zabiera go do Afryki, pokazuje mu w jakich warunkach żyją tamtejsi ludzie oraz to, że brakuje im i najprostszych i najpotrzebniejszych rzeczy. Natomiast przyszłość zależy oczywiście od tego jaką drogę wybierze.
Książka napisana jest prostym, łatwym w odbiorze języku. Na pewno nie jest to arcydzieło pod względem formy i treści , ale czyta się ją dobrze i szybko. Bob Hartman sprytnie wykorzystał dobrze znaną, chyba każdemu, historie o starym i zgorzkniałym bogaczu, przenosząc ją do współczesności. Książka nie jest długa więc powtórzony schemat nie nuży.
,,Carol. Opowieść wigilijna” jest książką która pokazuję, jak ważne są uniwersalne wartości którymi człowiek powinien się kierować w życiu. Jak łatwo w codziennym życiu, w pogoni za pracą , pieniędzmi, coraz lepszą jakością życia pogubić się i zatracić siebie. Uświadamia również, że samotność na dłuższa metę jest niewyobrażalną męką i nic ( pieniądze, sława) nie osłodzą życia na dłużej.
Polecam tę książkę nie tylko w okresie świątecznym, jest ona pełna uniwersalnych zasad o których często się zapomina. Skłania do refleksji do zastanowienia się nad własnym życiem oraz uświadamia, że nie warto narzekać ( często robimy to z błahych powodów) i cieszyć się z małych rzeczy.