Upadli III. Raj utracony recenzja

To już trzeci tom cyklu "Upadli" Thomasa E. Sniegoskiego. I znów sporo zaskoczeń... Jednak po kolei.
Trzecia część przygód Aarona, trzyma w napięciu. Bohater, który okazuje się być Wybrańcem, czyli szczególnym Nefilimem, który ma moc pojednać upadłych z Bogiem, to postać wyjątkowa. Na kartach książki obserwujemy rozwój osobowości bohatera, który wreszcie akceptuje kim jest i potrafi zrobić użytek ze swojej siły.

Kolejna część przygód, rozgrywa się w Aerie – enklawie, gdzie upadli żyją w zgodzie z Nefilim. Pod opieką Belfegora, chłopak uczy się kontrolować swoje moce. I wszystko byłoby dobrze, gdyby podstępny Werchiel nie uprowadził ukochanej Aarona. Mimo świadomości zagrożenia i czyhającej pułapki, Aaron rusza na pomoc Vilmie. Będzie musiał stoczyć walkę z Malakiem – stworem, którego będzie trudno mu pokonać. Posunięcie Aarona ściągnie niebezpieczeństwo na enklawę upadłych i to kolejny smaczek tego tomu. Batalia w Aerie, to świetnie napisany fragment, pełen nagłych zwrotów akcji i zaskakujących wątków.

W przeciwieństwie do tomu drugiego, tu akcja rozwija się w tempie ekspresowym od pierwszych stron. Wyraźnie skontrastowane postaci, dynamiczny opis walk, to niewątpliwe atuty tej książki.

Ciekawa wydaje się też sama koncepcja Aerie – miasta, w którym anioły żyją w zgodzie ze swoimi potomkami. Ci drudzy, nie są przedstawieni jako bezbronne ofiary, ale istoty pełne mocy, które w chwili zagrożenia stają ramię w ramię do walki o to, w co wierzą.

Interesująca jest też ewolucja osobowości Aarona, z chłopca przestraszonego faktem kim jest, wyrasta wyjątkowa istota świadoma swoich atutów i mocy. Nefilim coraz lepiej korzysta ze swoich umiejętności i wreszcie dowie się, kim jest jego ojciec. Hm… Ta prawda potrafi przerazić. (Oj, tak!)

Przebrzydła kreatura, jaką jest Werchiel, po raz kolejny udowadnia, że nie cofnie się przed niczym, by zrealizować swoje plany. Można go szczerze nienawidzić . To wielka zaleta i umiejętność wykreowanie prawdziwego schwarccharakteru. Wszystko to sprawia, że książkę czyta się szybko i przyjemnie. Polecam!