Pustynna gorączka recenzja

Coś mi się wydaje, że "palmeromania" dopiero się zaczęła na dobre. Odpowiada mi styl Diany Palmer. Książki wydane w serii Satine są idealne na samotne wieczory. Powieść o miłości jest idealna przed snem. Zaczynam zauważać pewien schemat, choć może się mylę??? Muszę się sama jeszcze upewnić. Nic prostszego, nadal będę czytać powieści tej pisarki. Okładki i opisy aż kuszą, by zagłębić się w treść.
"Pustynna gorączka" okazała się być faktycznie całkiem ciepłą i wzruszającą powieścią. Autorka przenosi nas do upalnej Arizony. Tam też trafia Tyler Jacobs, który zostaje zarządcą rancza. Jego pracodawcą jest młodziutka i całkiem naiwna Nell. Kobieta choć na co dzień radzi sobie z podwładnymi, to już z własnymi uczuciami do zarządcy rancza nie. Na początku przyszła przyjaźń, by zamienić się nagle w miłość. Wystarczyło kilka gorzkich słów, by wszystko przepadło. Pojawienie się szwagierki i mężczyzny, który ją skrzywdził nie ułatwia jej zbliżenia się do Tylera. Jacobs choć świadomy urody Nell, robi wszystko, by nie okazać słabości do niej. Czy ich drogi się kiedyś skrzyżują? Czy znajdą miłość?
"Pustynna gorączka" to wzruszająca historia dwojga ludzi, którzy boją się zaufać. Autorka świetnie opisała uczucia Nell, a także jej ogromny brak wiary w siebie. Jedno wydarzenie sprzed lat dało cień na dalsze losy kobiety. Strach, brak doświadczenia, a przede wszystkim brak zaufania to to co przeszkadza jej w życiu. Na całe szczęście znalazł się ktoś, kto chce i potrafi ją tego wszystkiego nauczyć. Autorka używa prostego i zrozumiałego języka. Zawiera fajne opisy, które zdecydowanie działają na wyobraźnię. Nie zapomina o wielu ważnych życiowych sprawach, które generalnie ujmuje w swoich książkach. Powieści Diany Palmer zdecydowanie warto czytać. Dają wiarę i nadzieję na lepsze jutro jak i na tę jedyną prawdziwą miłość. Tchnie optymizmem. Po ciężkim dniu potrzebne są takie książki jak "Pustynna gorączka". Polecam.