Pułapka uczuć recenzja

Pułapka uczuć zapowiadała się naprawdę dobrze i z ciężkim sercem muszę przyznać, że powieść z tak świetnym początkiem jest zupełnie przeciętna. Nie spodziewałam się przeczytania nowej, bez żadnej schematów historii, ale miałam chociaż pewne nadzieję na książkę, która pozostanie mi w pamięci przez kilka miesięcy. W szczególności po przeczytaniu Hopeless oczekiwałam większego, sama nie wiem... BUM!? Coś co pozwoli odetchnąć od całej szarości rzeczywistości. Nie powiem, że odpoczełam psychicznie. Można powiedzieć, że przy książkach New Adults się nie da, ale ja to robię (nie w tym przypadku).

Zdecydowanie za mało było sytuacji pomiędzy główną bohaterką a jej ukochanym. Jak dla mnie było za dużo motywu śmierci, odrzucenia i ciężkiego życia, w którym wszyscy mają ciężkie życie, bo szybko muszą stać się dorośli. Humory postaci też mnie dobijały, potrafili zmieniać nastrój w ciągu jednego zdania, co było bardziej irytujące niż dezorientujące.

"Kocham cię, Lake. – Uśmiecha się i opiera czołem o moje czoło. – Zasługujesz na pierwsze miejsce."

Lake, Will, Julia, Kal, Clauder byli spokojnymi postaciami, bez większych ekscesów. Żadnych wyjątkowych cech charakterów. Nudni do bólu, przewidywalni jak sama powieść. Uważam, że można byłoby wszystko bardzo ładnie przedstawić. Bohaterowie mogli być barwnymi ptakami, sceneria mogła być wzbogacona o kilka opisów. Naprawdę żałuję, że ta książka jest taka przyziemna a to, że tak bardzo szybko się kończy i czyta (w tym przypadku) mnie zirytowało. Jak już wspominałam widmo śmierci wisi nad Czytelnikiem, co spowodowało u mnie lekkie przerażenie. Jestem raczej osobą, która nie lubuje się w czytaniu o śmierci i o je motywach, wolę szczęśliwe kończące się powieści, bo właśnie ta, choć się tak kończy, nie jest tym czego szukam.